شعری که نتواند معنای تازه و تاثیر معنایی تازه‌ای خلق کند شعریت خود را از دست داده است و به نظم و یا نثر ساده بدل شده است. ظاهرا چنین به نظر می‌رسد که در درون هر شعر دستگاه معجزه آسایی است که هر از چندی معنای تازه ای برای.

ما شعر می‌خوانیم تا از آن لذت ببریم. شعر خواندن با هدف آگاه شدن نیست؛ ما شعر نمی‌خوانیم تا دانش ما بیشتر شود. برانگیخته شدن عاطفه و تحریک احساس نیز نمی‌تواند هدف اصلی شعر خواندن باشد. کابل ۲۴: ما شعر می‌خوانیم و حس و حال ما ممکن است دیگرگون شود.