مت تینکلر؛ سرپرست اجرایی صندوق نجات کودکان استرالیا وضعیت افغانستان را یک «جهنم زنده» توصیف کرد.
او گفت که در حال حاضر ۱۳٫۱ میلیون کودک به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند – که ۳٫۱ میلیون کودک در تنها سه ماه به این رقم اضافه شده‌است.
بعد از روی کار آمدن حکومت طالبان فقر بصورت بی پیشینه‌ی گسترش یافته‌است و نرخ تورم و بی‌کاری نیز افزایش داشته است.
درآمد سرانه به شدت افت کرده‌است و اغلب کارخانه‌ها نیز به دلیل افزایش قیمت مواد خام وارداتی بسته شده‌اند.
هرچند زندگی پیش از این نیز در افغانستان برای خیلی‌ها آسان نبوده است. کودکان کار روزگار سختی را گذارانده‌اند و اکنون این وضعیت شکننده تر شده‌است.
در زمان جمهوریت نیز وضعیت کودکان کار به‌شدت تحت تاثیر فساد گسترده در ادارات دولتی قرار گرفته بود و هر روز به آمار کودکان کار افزوده میشد. اکنون تغییر نظام شکل گرفته است و نظام اقتصادی کشور کاملا ورشکسته شده‌است زندگی نیز دشوارتر شده‌است.
مت تینکلر گفته است: «سناتورها، ما در حال حاضر شاهد وقوع بزرگ‌ترین بحران انسانی جهان هستیم و هر روز خطر جانی تعداد فزاینده‌ای از کودکان، شدیدتر و فوری‌تر می‌شود.»
تینکلر گفت که ۲۲٫۸ میلیون نفر – تقریباً برابر با کل جمعیت استرالیا – «در آستانه قحطی هستند». به گفته او تا اواسط سال جاری میلادی، بیش از ۹۵ درصد جمعیت افغانستان ممکن است در فقر فروروند.
تینکلر افزود: «فکر می‌کنم جهان و استرالیا باید از خود بپرسند، آیا ما از تماشای این فاجعه راحت هستیم، آیا از تماشای مرگ یک میلیون کودک در سال جاری بر اثر سوء تغذیه راحت هستیم؟».
آقای تینکلر در حالی خطاب به سناتوران این کشور گفته است که “در تماشای مرگ یک میلیون کودک در سال جاری هستیم” که بخش عظیمی از این وضعیت را متحدین افغانستان مثل استرالیا رقم زده‌اند.
استرالیا در افغانستان هزاران سرباز مستقر کرده بود و علیه تروریزم سال‌ها جنگید و با خروج این کشور و متحدین اش اکنون به گفته او ۲۲ میلیون انسان با قحطی مواجه است.
چرا جهنم زنده؟
نهاد‌های امدادرسان در حالی وضعیت افغانستان را “جهنم زنده”توصیف کرده‌اند که متحدین اصلی نظام جمهوریت افغانستان در وضعیت کنونی افغانستان نقش دارند. خروج خارجی‌ها از افغانستان و تغییر نظام دلخواه کشورهای کمک دهنده از عوامل اصلی وضعیت فعلی افغانستان محسوب می‌شود.
ابراهیم احمدزی آگاه مسائل نظامی، معتقد است که خارجی‌ها در وضعیت پیش آمده نقش مستقیم دارند. به گفته آقای احمدزی، امریکا ۱۸ ماه در دوحه با سران طالبان مذاکره کرد و سرانجام نظامی که ۲۰ سال از آن حمایت همه جانبه کرد را ” در دشت رها کرد”.
احمدزی معتقد است که کشورهای کمک کننده افغانستان در ۲۰ سال گذشته هیچ فشاری بر مجریان و گردانندگان وضعیت پیش آمده اعمال نکردند و فساد و حیف و میل منابع پولی سبب بروز فاجعه کنونی شده است.
به گفته آقای احمدزی، اگر پول‌ها و کمک‌ها در جای درست مصرف میشد میزان فقر کاهش و توزیع عادلانه شغل از وضعیت پیش آمده جلوگیری می‌کرد. اکنون نه برای مردم شغل ایجاد شده و نه پشتوانه پولی موثر داریم.
در بیش از ۲۰ سال گذشته دولت داری شفاف نبوده است و توزیع کمک‌ها نیز منصافه صورت نگرفته است و همین موارد سبب گسترش فقر در کشور شده‌است.
محمود رحیمی؛ کارشناس اقتصادی، معتقد است که کشورهای کمک دهنده در طی سال‌های گذشته در مدیریت توزیع کمک‌ها و مبارزه با فساد خوب عمل نکرده‌اند.
به باور آقای رحیمی اگر کشورهای کمک دهنده در مدیریت کمک‌ها برای حکومت‌های پیشین سخت‌گیرانه عمل می‌کردند حالا “افغانستان جهنم زنده”نبود.
آقای رحیمی معتقد است که اگر پول‌های مسدود شده افغانستان آزاد شود وضعیت شکننده فعلی بهتر و کار و اقتصاد کشور نیز جان می‌گیرد.
به باور آقای رحیمی، کشور های که افغانستان را تنها گذاشتند و حالا پول های افعانستان را مسدود کرده‌اند در جهنمی بودن افغانستان نقش دارند.
به گفته او، حکومت و نظام در افغانستان، تغییر کرده‌است و منابع درآمد از بین رفته است، روند کمک‌رسانی قناعت بخش نیست، پس قطعا وضعیت عمومی در افغانستان رو به وخامت است. باید کشورهای که یک روزه افغانستان را به حال خودش رها کرده‌اند اکنون در رهایی افغانستان از وضعیت شکننده فعلی هم اقدام کنند.
کارشناسان معتقد هستند که وضعیت شکننده امروز حاصل سو مدیریت ۲۰ سال اخیر است و افغانستان در چند ماه اخیر “تبدیل به جهنم زنده” نشده است بلکه کشورهای حامی افغانستان و حکومت‌های پیشین در کشور باعث آنچه جهنم زنده توصیف می‌کنند هستند.
