انتحار-سقوط نظام عمدی بود و عامل آن عمل‌کرد رییس جمهور است.
– عامل اساسی قربانی هزاران سرباز و افسر نظام نافهمی و در بسیار موارد تحمیل سلیقه‌ی محب است.
– بربادی نظام قوای مسلح را حلقه‌ی ارگ به بار آورده است.
پس شما خود چه‌گونه وزیر چهار ستاره بودید که با یک تلیفون محب پاهای‌تان لرزید. آیا معنای قاطعیت وزیر دفاع را می‌دانید؟ وزیر دفاع یعنی وزیر جنگ، قدرت و صلاحیت بی‌پایان. وقتی از پنجره‌ی اطاق دیدید که چرخ‌بال‌های رییس جمهور در حال فرار است چرا امر نکردید تا در ظرف چهار دقیقه جیت‌های قوای هوایی رییس‌جمهور را برگردانند یا با شلیک نابودش سازند.
چرا قوای هوایی را از دست دادید؟ آیا این ضعف استراتژیک و ناتوانی شرم‌آور تخصصی شما را به نمایش نمی‌گذارد؟ آیا شما خود نمی‌گویید که رییس‌جمهور خیانت ملی را مرتکب شده بود؟
وقتی شما دانستید که امرالله صالح به پنجشیر فرار کرده چرا ارگ را در حیطه‌ی قدرت قرار ندادید؟ شما چه کم داشتید؟ چرا حکومت نظامی را از بهترین جنرالان ارتش و پولیس شکل ندادید؟ چون شما از صلاحیت قانونی تان استفاده نتوانستید.
آن‌گاه، بلی شما بهترین کار برای نجات خود کردید و با دیپلومات‌های اماراتی به میدان هوایی رفتید تا به دوبی فرار کنید. آیا زنده ماندن شما هزار بار ننگین‌تر از مرگ پرافتخار نبود؟ وقتی نازیست‌ها مسکو را انحصار کردند وزیر دفاع و استالین تصمیم گرفتند که اگر اسیر دشمن شدند هم‌دیگر شان‌را جوان‌مردانه شلیک خواهند کرد.
چرا نمی‌گویید که وزیر بی‌کفایت و ترسو بودید؟ چرا نمی‌گویید که شهامت جنگیدن را نداشتید؟ چرا نمی‌گویید که تلیفون حقانی با محب گلیم اقتدار پوشالی شما را بر چیده بود. چرا نمی‌گویید که اگر محب می‌خواست همراه‌شان در چرخ‌بال در کنار بی‌بی‌گل به ازبیکستان فرار می‌کردید.
وقتی در شرایط جنگی، وزیر جنگ می‌شوید، معنایش این‌ست که شما مسئولیت امنیت و دفاع تمام کارمندان دولت را دارید. این خطیرترین مسئولیت سیاسی یک ارتشی است.
آیا شما می‌دانید که بالای کارمندان دولت شما چه آمد؟ آن‌ها بی‌صلاحیت، اهانت، تحقیر و بی‌همه‌چیز شدند. شما ایتوریته‌ی یک نظام را در پای سگان ریختید و خود به امارات متحده پناه بردید. آیا می‌دانید تاریخ در مورد شما چه‌گونه داوری خواهد کرد؟ این را می‌دانیم که امریکایی‌ها با ط.البان معامله کرده بودند.
اما شما باید در برابر معامله بخاطر نجات هم‌سنگران تان که تا امروز مورد شکنجه و آزار ط.البان قرار می‌گیرند، مقاومت می‌کردید و پیش‌شرط‌های را می‌گذاشتید و یا خود را فدا می‌کردید. مانند یک مرد، یک نظامی با افتخار!
ببینید همه‌ی نکاتی را که شما در یادداشت تان مطرح می‌کنید بار سنگین حقوقی نخست برای اشرف غنی، سپس محب و سوم به خود شما دارد. شما وزیر جنگ بودید. وقتی وزیر جنگ با مباهات رفتن و فرارش را توجیه می‌کند، محکوم به دادگاه وجدان یک ملت است. شما همان روزی را که این سمت را پذیرفتید، باید این مسئولیت خطیر را درک می‌کردید.
ملک ستیز
