یک سرباز از جنگ برگشتۀ مهربان و خانواده دوست که از جراحات جنگی آسیب دیده است، در اعتراض به بی‌توجهی نهاد‌های دولتی به وضعیت نابسامانی که دارد دست به گروگانگیری می‌زند؛ او نمی‌خواهد به کسی آسیب بزند بلکه فقط می‌خواهد صدایش را بشنوند.
این روایت داستان کلی فیلم «۸۹۲» است که مخاطب ایرانی سینما را بلافاصله به یاد فیلم «آژانس شیشه‌ای» می‌اندازد. طرح کلی دو فیلم آنقدر شبیه است که اگر نمی‌دانستیم «۸۹۲» از روی یک ماجرای واقعی ساخته شده ممکن بود فکر کنیم اقتباسی صورت گرفته است. البته این هم خودش نکتۀ جالبی است که ماجرایی شبیه به داستان فیلم «آژانس شیشه‌ای» ۱۹ سال بعد از ساخته شدنش در آمریکا به صورت واقعی اتفاق می‌افتتد.
ماجرا (هم ماجرای واقعی و هم داستان فیلم ۸۹۲) این است که در سال ۲۰۱۷ یک سرباز ارتش آمریکا به اسم برایان ایزلی (Brian Easley) که در عراق خدمت می‌کرده و مجروحیت جنگی هم داشته، وارد بانکی در جورجیا می‌شود و دو کارمند بانک را گروگان می‌گیرد. او می‌گوید بمبی به بدنش بسته که اگر خواسته‌اش برآورده نشود آن را منفجر خواهد کرد.
او می‌گوید قصد ندارد به کسی آسیب بزند و فقط می‌خواهد حرفش شنیده شود (و بعدا کارمندان بانک و بعضی از اعضای پلیس که در صحنه حاضر بوده‌اند هم تایید کرده‌اند که او قصد آسیب زدن نداشت).
خواستۀ او این بود که مقرری ماهیانۀ ۸۹۲ دلاری‌اش را که به خاطر از کار افتادگی به او پرداخت می‌کردند و به تازگی آن را قطع کرده بودند دوباره برقرار کنند. برایان می‌گوید اگر این اتفاق نیافتد او و همسر و دختر خردسالش بی‌خانمان خواهند شد.
ماموری از طرف اف‌بی‌آی مسئول مذاکره با برایان می‌شود. اما پایان ماجرا مثل پایان «آژانس شیشه‌ای» نیست، هرچند که پایان آژانس هم خالی از تراژدی نیست. گروه ضربت وارد عمل می‌شود و بعد از شکستن دیوار بانک با خودروی زرهی، برایان را به رگبار می‌بندند. بعد از کشته شدن برایان معلوم می‌شود که او هیچ بمبی هم به همراه نداشته.
فیلم ۸۹۲ که در جشنوارۀ ساندنس ۲۰۲۲ برای اولین بار اکران شده، با به تصویر کشیدن ماجرای برایان می‌خواهد توجه عمومی را به بی‌عدالتی در نظام بوروکراتیک جلب کند. ابی داماریس کوربن (Abi Damaris Corbin) فیلم خود را با نشان دادن محبت و علاقۀ میان برایان و دخترش آغاز می‌کند تا از همان ابتدا همدلی بیننده را با شخصیت اصلی فیلم برانگیزد.
این فیلم به خاطر مضمون خاصش (درست مثل فیلم «آژانس شیشه‌ای») از بسیاری از قواعد معمول فیلم‌های گروگانگیری تبعیت نمی‌کند. احترام برایان نسبت به کارمندان بانک بر خلاف چیزی است که آن‌ها انتظار دارند. او دائم از آن‌ها تشکر و عذرخواهی می‌کند.
«۸۹۲» در کنار اعتراض آشکاری که به برخورد سیستم اداری آمریکا با کهنه‌سربازان دارد، اشارۀ ظریفی به حضور پررنگ نژادپرستی در این سیستم هم هست. برایان به عنوان یک رنگین‌پوست باید برای به دست آوردن حقوقی که سفیدپوستان معمولا به راحتی از آن برخوردار می‌شوند بجنگد.
منتقدان بازی جان بویگا (John Boyega) در نقش برایان و مایکل ویلیامز (Michael Williams) در نقش مذاکره‌کننده را درخشان توصیف کرده‌اند و شیوۀ کارگردانی و فیلمنامۀ فیلم را هم ستوده‌اند. در نهایت همانطور که منتقدان گفته‌اند این فیلم روایت سادۀ یک ماجرای واقعی نیست بلکه واکنشی پراحساس و معترضانه به آن ماجراست.
