محمداعظم رهنورد زریاب، نویسنده سرشناس افغانستان، شب گذشته در سن ۷۶ سالگی در بیمارستان چهارصد بستر شهر کابل درگذشت. علت مرگ او ابتلا به کرونا ذکر شده است. قرار است پیکر او امروز در شهر کابل تشیع شود.
آقای زریاب از چندی به این سو به دلیل بیماری که داشت، در شفاخانه بستری بود.
رهنورد زریاب از داستان نویسان پرآوازه افغانستان بود و لحظاتی پس از تایید خبر درگذشت او، شبکه‌های اجتماعی در این کشور مملو از واکنش و اندوه شد و بسیاری از چهره‌های فرهنگی، روزنامه‌نگاران و سیاستمداران افغان به خاطر درگذشت وی واکنش نشان دادند و فوت او را ضایعه جبران‌ناپذیر خواندند.
محمدامین احمدی، نویسنده و استاد دانشگاه، نوشته که رهنورد زریاب، تخم سخن کاشته است، آثار او در زمانه عسرت زبان پارسی دری در کشور، غنیمتی است بزرگ، او در قالب داستان، حکمت و فرزانگی، درد، رنج، شادی و تناقض‌های نهفته در وجود آدمی را با زیبایی زبان در آمیخته، زنده و پویا روایت می‌کرد.
حسین حیدربیگی، شاعر و داستان‌نویس افغان نوشته که آقای زریاب یکی از قله‌های داستان‌نویسی ما بود: تمیز صحبت می‌کرد و همان‌گونه می‌نوشت. مطالعات گسترده در زمینه ادبیات کهن و مباحث اندیشه‌ای داشت.
جواد خاوری، نویسنده افغان، نیز نوشته که او رفت، اما نقش خود را بر دیوار زمان نگاشت. یادش باقیست، چنان که کلام و کلماتش باقی است.
فرهاد دریا، هنرمند شناخته شده افغانستان نیز با ابراز تاسف از فوت رهنورد زریاب نوشته که وی بیشتر از پنجاه سال برای فرهنگ افغانستان کار و پیکار کرده بود و در قلمرو زبان فارسی، نامی بلندآوازه و بزرگ بود.
سازمان گزارش‌گران_بدون_مرز (RSF) نیز درگذشت رهنورد زریاب را تسلیت گفته و از او به عنوان “مدافع آزادی بیان و آزادی رسانه‌ها” یاد کرده است. به گفته این سازمان، روزنامه‌نگاران و رسانه‌ها در یکی از سخت‌ترین دوره‌‌های نبرد برای آزادی بیان، یکی از بهترین مدافعان خود را ازدست دادند.
صدیق‌الله توحیدی، روزنامه‌نگار افغان نیز با اشاره به کار آقای زریاب به عنوان ویراستار در شبکه موبی گروپ افغانستان گفت که او با کارش در این رسانه توانست که زبان فاخر و نثر پخته‌ای را نهادینه کند و نگاه متفاوتی را در برنامه‌های سیاسی این رسانه بوجود آورد.
آقای زریاب در میان فرهنگیان ایران نیز چهره شناخته شده بود. سه سال پیش شب بزرگداشت از “رهنورد زریاب” در تهران برگزار شد و در آن محمود دولت آبادی، نویسنده سرشناس ایرانی و برخی دیگر از نویسندگان ایران سخنرانی کردند و به بررسی کارنامه او پرداختند.
