راهکارهای رسیدن به صلح

رای مردم افغانستان دست‌یابی به صلح رویاییست که تنها شیرینی آن را در قالب الفاظ می‌توان احساس کند، نه واقعیت، هرچند زندگی در سایه صلح از نیازهای مبرم و مقدم بر همه چیز افغان‌ها محسوب می‌شود، اما با تمام تب و تلاشها و عزم حکومت برای آوردن صلح، ظاهرآ این تقلاها تیر در تاریکی رها کردن است و بس. دوام جنگ سیمای هر جامعه‌ی را دگرگون می‌کند و بر زندگی روزمره مردم گرد و غبار حقارت و فقیری و بدبختی می گستراند و هر روز زندگی را با رنگ سرخ خون ترسیم می‌کند. چنانچه مردم ما بیش از چهار دهه جنگ متوالی و مکرر را به نام و نشان‌های مختلف، بدون هدف و خواست واضح و شفاف میدانداری و تجربه کرده‌اند. جنگ‌های استخباراتی و منطقه‌ی بر مردمان این سرزمین تحمیل گردیده است و وامروز کارد به استخوان رسیده و همه از دوام و قوام این وضعیت خسته‌ و درمانده است، نه تنها رسیدن به صلح آرزوی هر افغان، بلکه خواسته قلبی‌شان است؛ اما پرسش این است که که چرا به صلح دست نمی‌یابیم؟ دولت در کنار درخواست‌های مکرر و اعلان آمادگی‌ برای آغاز مذاکره بین‌الافغانی با مخالفین مسلح، دولت بارها این گروه‌ها را دعوت به گفتگو کرده است اما؛ جواب گروه‌های مسلح منفی بوده است. ‌در ادبیات مرسوم