سید باقر محسنی کاظمی: سال نو پیش رو را سالِ پر از خیرت و برکت، امنیت و آسایش برای تان آرزو دارم. از خدای متعال میخواهیم پریشانی، غم و اندوه را از این‌سر زمین ریشه کن نماید.
هموطنان عزیزم
من یکی از شما ها هستم، با همان رنج ها و درد ها، با همان فقر و بی خانمانی که در درون کشور تان گرفتار آمده اید. با وجود این، خودم را دَین دار و مدیون شما میدانم.
من سر ستیز و دشمنی با هیچ طرف و جریانی ندارم؛ اما زیر بار بدعت های غیر قانونی نخواهم رفت. مربی من، اصولی است که در آن، همه بدون تبعیض در آسایش روانی قرار داشته باشند؛ هیچ طرفی با هر توجیهی، حق ندارد حس تعلق به این سرزمین را از مردم بگیرد. غایت و هدف نهایی نظام اسلامی به تعالی رساندن جامعه و فلسفه دین نیز تضمین آزادی، تسهیل زندگی و ایجاد برادری و برقراری عدالت و انصاف میان بشر است.
ما اگر توان ایجاد نظام عادلانه بر پایه رضایت و سرانجام رفاه مردم را نداشته باشیم، در انظار ملت های دیگر بدنام خواهیم شد و هزینه آن به پای دین حساب می شود. باید قبول کنیم که انسان مختار و عاقل، خطا کار هم می باشد، در ادعا و شعار دینی، ممکن خطای انسانی داشته باشیم؛ بنابراین نباید ادعای مطلق داشت. نظام‌سازی دشوار تر از جبهه نبرد است و نباید نگاه جنگی به اداره و ساختار اجتماعی تداوم یابد.
خلق وحشت و رفتار پولیسی حکومت، مردم را گرفتار امراض روانی و مرگ های زود رس می نماید؛ شادمانی و سرزندگی برای فعالیت های اجتماعی گرفته می شود و به مهاجرت های بیشتر دامن می زند. امنیت روانی مهم تر از امنیت فزیکی است.
اسلام دین استدلال و دعوت به جاذبه های آن است؛ کاربرد زور در همه حال منطقی و درست به نظر نمی رسد. اعمال فشار با نیروهای مسلح در برابر غیر نظامیان، فرهنگیان، خبرنگاران، رسانه ها و فعالین اصلاح طلب، چه تصوری از حکومت ایجاد خواهد کرد؟
شیوه حکمروایی موجود را به صلاح کشور و مردم نمیدانم و به سهم خودم برای اصلاح آن تلاش خواهم کرد و باید باب گفتگو و بیان آرای مختلف باز باشد. اینکه مخالف یا موافق می نویسند یا لب به سخن می گشایند، به معنی احساس تعلق به افغانستان است و ما باید توان‌استدلال در یک جامعه باز را داشته باشیم. من از تحمیل جنگ دیگر براین مردم وحشت دارم، هنوز برای ایجاد یک‌دولت با ثبات فرصت را مهیا میدانم. شرایط منطقه و جهان سمت و سوی مناسبی ندارد و تنها در سایه یک‌دولت مردمی می توان‌کشور را از حوادث وحشت ناک احتمالی حفظ نمود.
در طی چند هفته، واکنش های مختلف و برداشت های متنوعی را از حوادث اخیر شاهد بودیم؛ تا آنجا که مرتبط با من است، لازم‌است‌توضیح دهم: همانطور که در ابتدا بیان شد، من آزادی ام را در بدل هیچ طمعی معامله نخواهم کرد. بیشترین بحث و یا بازجویی در بازداشتگاه غیر قانونی، تمرکز روی گفته های قبلی ام بود که از آن به بمب اتم، ناتو و هزار تانک تعبیر می شد.
به نظر می رسید احساس تهدید کرده اند. قبل از آن نیز رسانه های داخلی از دعوت و حتی پخش خبرِ مرتبط با دستگیری من منع بودند. تنها رسانه طلوع نیوز به انتشار آن خبر همت گمارد که اخیراً به بهانه دیگر تقاص آن را پرداخت نمود.
جدای نحوه خشن بازداشت، در بازداشتگاه رفتار مناسبی را شاهد بودم؛ تعهدی برای عدم فعالیت رسانه ای نه مطالبه شد و نه من حاضر به قبول آن بودم. همانجا روی انتخابات به عنوان شیوه مطلوب برای جلب رضایت مردم تاکید داشتم. هنوز هم بدیل انتخابات را حکومت سلیقه ها میدانم که به ثبات و امنیت کشور کمکی نمی‌کند. در یک هفته ای اخیر تلاش نمودم تا از طریق رسانه های داخلی صحبت نمایم، اما به نظر می رسد جرات آنها سلب و یا وادار به تحریم شده اند.
هموطنان عزیز؛
زمان و زمینه برخی بحث ها را باید مدنظر قرار دهیم. امروز و حالِ ما مهم است؛ نباید گرفتار منفی ها و عیوب گذشته باشیم. خوبی های گذشته را برجسته نماییم و برای امروز مطرح نماییم. در حالیکه وضع موجود ما مناسب نیست، تمرکز صرف به نقاط اختلاف برانگیز گذشته مفیدِ حال ما نخواهد بود. هر آن مسئله و موضوعی که عامل وحدت و اتحاد است، سرلوحه خویش قرار دهیم؛ اولویت ها را درک کنیم و به آن‌اهتمام ورزیم.
سیدباقرمحسنی‌کاظمی
