کارسون پیکت مدافع ۲۸ ساله آمریکایی که بدون داشتن بخشی از دست چپ خود متولد شده، برای نخستین بار با پیراهن تیم ملی کشورش به میدان رفت.
به گزارش کابل۲۴، کارسون پیکوت به اولین بازیکن تاریخ فوتبال تبدیل شد که با وجود نقص عضو توانست برای تیم ملی زنان آمریکا به میدان برود و به بزرگترین آرزوی خود دست پیدا کند. او در جریان دیدار دوستانه برابر کلمبیا که با برتری دو بر صفر یانکی‌ها به پایان رسید، به میدان رفت.
پیکت ۲۸ ساله که بدون داشتن بخشی از بازوی دست چپ خود به دنیا آمد، از فبروری ۲۰۲۱ که از اورلاندو پراید جدا شد، برای تیم کارولینای شمالی در لیگ ملی فوتبال زنان (NWSL) بازی کرده است.
پیکت به یکی از بهترین بازیکنان لیگ زنان آمریکا تبدیل شد و توانست در ترکیب منتخب فصل ۲۰۲۱ قرار گرفته و حتی کاندیدای کسب عنوان بهترین مدافع سال ۲۰۲۱ شد. دعوت به تیم بزرگسالان آمریکا، پاداش این فرم خوب پیکت بود.
پس از بازی تیم ملی زنان آمریکا و کلمبیا، پیکت به دنبال کنندگان توییتر خود گفت که این تجربه برای این ورزشکار ۲۸ ساله “رویایی به حقیقت پیوسته” بود.
ولاتکو آندونوسکی سرمربی تیم ملی زنان آمریکا درباره پیکت گفت: کارسون هفته گذشته در تمرینات ما بسیار خوب عمل کرد و با مدیریت دقایقی که برای امیلی فاکس داشتیم، احساس کردیم که کارسون جایگزین خوبی خواهد بود و من خوشحالم که او توانست به مدت ۹۰ دقیقه عملکرد خوبی داشته باشد.
پیکت امیدوار است از شرایطی که دارد برای حمایت از تفاوت اندام و آگاهی از دست دادن اندام استفاده کند. او در ماه آوریل در اینستاگرام خود نوشت: من مطمئنم که با نشان دادن بازویم راحت هستم و مشکلی بابت آن ندارم، اما می‌دانم که افراد زیادی در دنیا هستند که اینطور نیستند.
او نوشت: بیایید همه سعی کنیم خودمان را بدون توجه به ظاهرمان دوست داشته باشیم و بیایید همه بیش از هر چیز با یکدیگر مهربان باشیم. افراد مختلف هم نوع مردم من هستند. دنیا به آن نیاز بیشتری دارد.
پیکت در صحبت هایش گفت: امیدوارم هر کسی را که با تفاوت اندام خود دست و پنجه نرم می‌کند تشویق کنم که از شخصیت خود خجالت نکشد. من می‌خواهم مدافع افراد دیگری مثل خودم باشم و برای طولانی‌ترین زمان از شرایط خود به اندازه کافی خوب استفاده نکردم.
نکته جالب درباره پیکت این است که او چند سال پیش و در جریان یکی از دیدار‌های تیم سابقش اورلاندو پراید به کنار زمین آمد و با جوزف تید کودک یک ساله‌ای که به مانند او نقص عضو داشت، به گرمی استقبال کرد.
مادر این کودک در آن زمان گفت: زمانیکه جوزف با آرنجش به آرنج کارسون پیکت ضربه می‌زد، از خوشحالی فریاد می‌زد. او در تمام طول مسیر از استادیوم تا خانه به بازوی پیکت نگاه می‌کرد و قهقهه می‌زد چرا که می‌دانست دوستی مانند خودش دارد
