دانشمندان، سرزمینی را که دیروز خراسان بود و امروز افغانستان نامیده می‌شود، خاستگاه و گهواره زبان فارسی می‌دانند. زبان فارسی یا فارسی دری از این خطة جغرافیای برخاسته و اندکی بعد به سرزمین‌های اطراف خود رفته و از هندوستان تا شرق قاره اروپا گسترش یافته است.
کابل۲۴: همین زبان فارسی در همة جهان با تصوف و عرفان شناخته می‌شود؛ زیرا مفاخر و پرچمداران این زبان، عارفان نامدار بودند. زبان فارسی ماندگاری، ژرفا و گسترش خود را مدیون عارفان و شاعران خود می‌باشد و آنان بودند که با اندیشه‌های ناب و آثار فاخر خود، این زبان را به اقصا نقاط عالم رساندند.
مولانا جلال‌الدین بلخی آسیای صغیر، اروپا، امریکا و کشورهای عربی را با زبان فارسی آشنا کرد. امیر خسرو بلخی، زبان فارسی را با خود به شبه قاره هند برد و ماندگار کرد.
جنگ‌ها و تحولات سیاسی و نظامی چهل ساله در افغانستان، به خصوص نسل جوان ما را از تصوف و عرفان دور کرده است و در نتیجه از اندیشه‌های آسمانی و ناب دینی و معنویت برخاسته از تصوف و عرفان محروم مانده‌ایم. ادامه این روند، باعث می‌شود که نسل‌های آیندة ما از دانش دینی و معنویت محروم بمانند و جای دانش دینی و معنویت را مطالب سرگرم کننده و بی‌محتوا و عاری از معنویت فضای مجازی بگیرد.
برای جلوگیری از چنین ضایعه‌ای، تصمیم گرفتیم با ارائه مطالب کوتاه و شیرین و جذاب، دل و جان خود را به آب زلال و گوارای تصوف و عرفان شست‌وشو بدهیم و از شراب ناب عرفان جامی بنوشیم و سرمست شویم.
برنامه‌ای که در نظر داریم برای شما ارائه بدهیم بخش‌هایی متنوعی دارد؛ از جمله سیر تاریخی تصوف و عرفان در افغانستان، معرفی عارفان بزرگ زبان فارسی، آثار آنان و کتاب‌های عرفانی، نقش تصوف و عرفان در ایجاد صلح و امنیت و ایجاد فضای هم‌دلی و هم‌گرایی و نیز داستان‌های کوتاه با مضامین گوناگون عرفانی و اخلاقی.
این برنامه را با قسمت‌های متنوع در روزهای آینده با شما خواهیم داشت.
سید اسحاق شجاعی
