مینیمالیسم دیگه چیه؟
چی گفتی؟ ببینم، گفتی مینیمالیسم دیگه چیه؟ خیلی ساده‌ست: اگه می‌خواهی مینیمالیست باشی باید دارایی زیادی نداشته باشی و اسباب و وسایل دور و برت جمع نکنی؛ خانه، موتر، تلویزیون و کار نداشته باشی و در جاهای عجیب و غریبی زندگی کنی که به زبان راست می‌آید.
باید یک تارنما داشته باشی، نمی‌توانی بچه داشته باشی، و باید مرد جوان سفیدپوست از یک خانواده اشرافی باشی.
خیلی خوب، شوخی می‌کنم. اما کسایی که از مینیمالیسم فرار می‌کنند معمولاً به یکی از «مزخرفاتی» که گفتم اشاره می‌کنند و می‌گویند هیچ وقت نمی‌توانند مینیمالیست باشند.
مینیمالیسم اصلاً ربطی به این چیزها ندارد، اما می‌تواند کمک‌تان کند کنترل کنید، نه اینکه آنها سوارتان بشوند. اگه می‌خواهید کمتر داشته باشید، یا از شر موتر و تلویزیون‌خود خلاص شوید و …، مینیمالیسمِ همیشه آماده است و می‌تواند پادرمیانی کند.
ولی فقط همین نیست. مینیمالیسمْ ابزاری است که کمکتون می‌کنه آزادی رو پیدا کنید. رهایی از ترس، نگرانی، دست‌پاچگی، احساس گناه، افسردگی، خلاصی از تجمل‌زدگی و فرهنگ مصرف‌گرایی که سرمون رو کردیم توش و مثل آقا کبکه فکر می‌کنیم هر چی هست همینه، رهایی واقعی.
نمی‌گم داشتنْ بَده. مشکل اینجاست که به چیزمیزامون معنا میدیم: به اسبابْ اثاثیه‌مون خیلی بها میدیم، به خاطر اونا سلامتی‌مونُ به خطر می‌ندازیم، دوستامونُ می‌رنجونیم، عواطف‌مونُ می‌کشیم، رشد فردی‌مونُ فداشون می‌کنیم و به‌غیر از خودمون و خرت و پرتامون کسی و چیزی رو نمی‌بینیم.
می‌خواهی ماشین یا خونه داشته باشی؟ عالیه، برو سراغش. می‌خواهی خونواده تشکیل بدی و کار داشته باشی؟ اگه این چیزا برات مهمه، خیلی خوبه. مینیمالیسم واقعاً باعث میشه این تصمیم‌ها رو سنجیده بگیری.
یه عالمه مینیمالیست موفق هستن که زندگی خوبی دارن. دوست ما لئو بابائوتا، همسر و شش تا بچه داره. جاشوئا بِکر شغلی که ازش لذت می‌بره، خونواده‌ای که عاشقشه و یه خونه داره تو حومۀ شهر. برعکس، دارایی کولین رایت فقط پونزده تاست و همه‌جا سفر می‌کنه. تامی استرابل تو یه خونۀ کوچیک زندگی می‌کنه و اصلا ماشین نداره.
با اینکه هر کدومشون یه جورین، همشون دو تا چیز مشترک دارن: مینیمالیستن، و مینیمالیسم کاری کرده که زندگی هدفمند داشته باشن.
اما چه جوریه که همشون با هم فرق دارن و مینیمالیسم هم هستن؟ آها، برگشتیم سر جای اول، ولی می‌دونم اندفعه بچه‌های خوبی شدین و حرف زدن یاد گرفتین: مینیمالیسم چیست؟ اگه بخوام تو یه جمله بگم، می‌گم: مینیمالیسم یا کمینه‌گرایی یا حتی ساده‌زیستی روشیه که از شر اضافات زندگی خلاص‌تون می‌کنه تا روی مهمات قفلی بزنید، بعدش شاد و شنگول، چاق می‌شید، چله می‌شید، آقا گرگه می‌خوردتون؛ نه شوخی کردم، بعدش رها می‌شید.
مینیمالیسم کمک‌مون کرده:
حواسمون به وقت‌مون باشه
در لحظه زندگی کنیم
دنبال اهداف‌مون باشیم
به اهداف‌مون برسیم
آزادی واقعی رو تجربه کنیم
بیشتر تولید کنیم و کمتر مصرف کنیم
به سلامتی‌مون تمرکز کنیم
رشد فردی داشته باشیم
به غیر از خودمون هم توجه کنیم
از شر خرت و پرت‌هامون راحت بشیم
عزم‌مونُ جزم کنیم.
وقتی در رو باز کردیم و اجازه دادیم مینیمالیسم بیاد تو خونه، می‌تونیم همیشه شاد باشیم – همون چیزی که در به در دنبالشیم، مگه نه؟ همه می‌خواهیم شاد باشیم. مینیمالیست‌ها پی شادین، اما نه با اسباب و اثاثیه، ماشین و خونه و خرت و پرت و …، اونا میگن شادی تو خود زندگیه. پس، خودت می‌دونی تو زندگیت چی لازمه و چی اضافیه.
خوانندگان خوب، با این مقاله خواستیم بگیم چطور می‌تونید بدون قید و بند یا قوانین قراردادی، زندگی مینیمالیست داشته باشید. یادتون باشه: همیشه، گام اول سخته، اما هر چی بیشتر بری طرف مینیمالیسم، راحت‌تر میشه، و البته ارزشمندتر. معمولا قدم اول تغییرات اساسی تو ذهن، عمل و عادت‌هاتون میاره. نگران نباشید، کمکتون می‌کنیم: تجربه‌هامونُ مستند می‌کنیم تا بتونید از شکست‌ها و موفقیت‌هامون درس بگیرید و آموخته‌هامونُ نسبت به شرایط خودتون عملی کنید. کمکتون می‌کنیم زندگی معنادارتری داشته باشید.
خوب دیگه، وقت رفتنه. بای بای.
توضیحات عکس
اِمی، نامزد ستارۀ نتفلیکس، جوشائو فیلدز میلبرن، تی.کی. کولمن و راین نیکودموس، پرفروش‌ترین نویسندگان نیویورک تایمز. این سه نفر رو مینیمالیست‌هایی می‌‌دونند که (تو برنامۀ تلویزیونی صبح بخیر آمریکا) به پی‌گیرنده‌هاشون میگن چطور ساده زندگی کنن تا شاد باشن. مجلۀ نیویورک: اونا با کمک همدیگه شدن سرکردگان جنبش مینیمالیست‌های آمریکا. هفته‌نامۀ نیویورکر: این سرکردگان بی‌شیله و پیلۀ ضد مصرف‌گرایی به مرور زمان شناخته شدن و در دانشگاه هاروارد، شرکت اپل و گوگل سخنرانی کردن. آواپخش مینیمالیست‌ها با بیش از 130 ملیون تعداد دانلود، یکی از معروف‌ترین آواپخش‌ها تو دنیاست.
گرفته شده از وبسایت https://www.theminimalists.com/minimalism/
