پاسخ های هوشمندانەی سفیر تشکیلات خودگردان فلسطین به مجری بی بی سی جهانی بازتابی گسترده در افکار عمومی داشت. حتی در میان مخاطبان فارس زبان که این روزها به علت کدورت با حکومت از کمترین حس همدلی با مسائل فلسطین برخوردارند.
کابل۲۴: حسام زوملوت سفیر فلسطین در لندن عضو جنبش فتح به ریاست محمود عباس است که روابطی متشنج با حماس دارد.
فتح و حماس در سال 2007 پس از یک درگیری کوتاه هر یک به ترتیب بر کرانەی باختری و نوار غزه مسلط،شدند. با این انقسام جنبش فلسطین عملا دوپاره و تجزیه شد.
کرانەی باختری بخش رسمی فلسطین است که کشورهای خارجی در آن نمایندگی دارند و از کمک های سالانەی نهادهای بین المللی برخوردار است.
نوار غزەی تحت کنترل حماس به نوعی بخش شورشی آن است که توسط دولتی غیر رسمی اداره می شود.
در سال های اخیر به علت مردن روند صلح و انفعال بیش از پیش محمود عباس که بخشی از آن از سوی اسرائیل تحمیل شده، محبوبیت حماس در حال افزایش بوده است،
فساد فزایندەی جنبش فتح به موازات فقر فراگیر موجود در سرزمین‌های فلسطینی نیز در افول محبوبیت آن موثر بوده است.
علیرغم این اختلافات، زوملوت نه تنها از حماس بابت آغاز جنگ و برخی خشونت های نامقبول علیه غیرنظامیان انتقاد نکرد، بلکه با اغتنام فرصت به بیان رنج‌های فلسطینیان پرداخت و مسالەی فلسطین را به قلب افکار عمومی غرب برد.
از یک نظر تجزیەی جنبش فلسطین یادآور تجربەای مشابه در جنبش کردستان است: جنبشی که هم میان دو حزب اصلی حاکم بر اقلیم کردستان و هم در سطحی بزرگ تر میان حزب دمکرات کردستان( پ.د.ک) و پ.ک.ک تجزیه شده است.
انقسام میان اربیل و سلیمانیه از سویی و انسداد روابط میان اقلیم کردستان و فدراسیون کردها در شمال و شرق سوریه.
دایرەی شباهت ها بە این موارد محدود نمی شود.
صرف نظر از جهان بینی های متفاوت، برخی شباهت ها میان پ.ک.ک و حماس به عنوان جناح های عملا تندروتر ناسیونالیسم کردی و فلسطینی وجود دارد.
هر دو آرمان گرا، استراتژیست و دارای انضباط آهنین و انسجام سازمانی اند و داشتن جنگاورانی جان بر کف و مصمم بخشی از ذخایر راهبردی آنانست.
مقاومت 58 روزەی یگان های مدافع خلق در عفرین سوریه در برابر یکی از بزرگترین و مجهزترین ارتش های جهان، یادآور جنگ های نابرابر سال‌های اخیر در نوار غزه و جنوب لبنان بود.
همین خصائل باعث شده هر دو گروه با وجود حضور در لیست تروریسم دولت های غربی و در واقع حذف از دستور کارهای رسمی، تاثیرگذاری منطقەای فوق العادەای داشته باشند.
پارتی و فتح هم نمایندەی جنبش های کلاسیک ملی گرای کرد و فلسطینند، با رهبرانی تاریخی و سمبلیک که در سدەی گذشته نقشی بی بدیل در ملت سازی جوامع متبوعشان بازی کردند.
این جنبش ها با ورود به فرایند سیاسی به تدریج خصلت های انقلابی را فرو نهاده و اسیر دیوان سالاری و برخی عوارض منفی آن نظیر فساد شدند.
تحولی که گرچه موقعیت بین المللی بهتر و قسمی شناسایی دوفاکتو را برایشان به ارمغان آورد، اما همزمان آنها را در گرداب سیاست خاورمیانه رها و زمینەی اجتماعی شان را تضعیف نمود.
با وجود این شباهت های غریب، سخنان زوملوت نشان داد فلسطینی ها از کردها دوراندیش تر و همدل ترند.
شاید در موقعیتی مشابه، نمایندەی دولت اقلیم کردستان در بریتانیا، فرصت را برای انتقاد از پ.ک.ک از دست نمی داد!
ممکن است گفته شود، این فرضی بدبینانه است، قبول!
اما شاهد برای این مدعا شرکت هیات های نمایندگی پارت دمکرات کردستان و اتحاد اسلامی کردستان در کنگرەی حزب حاکم ترکیه در روزهای اخیر است.
اولی به عنوان متحد استراتژیک آنکارا و دومی نیز قوم و خویش ایدئولوژیک چانکایا!
اگر من جای آنها بودم، در شرایطی که ترکیه در حال جنایت جنگی و انبوه کشی در روژاوای کردستان است، رغبتی برای شرکت در چنین کنگرەای نمی‌یافتم. اگر هم ناچار می شدم برای رفع تکلیف هیاتی دون پایه را روانه می‌کردم!
واقعا در روزهایی که در روژاوا ضیافت خون برپاست و در یک فقره فقط دهها تن از نیروهای پلیس ضد مواد مخدر بدست بیرق دار قتل عام شدند، شرکت در مجمع ” بیرق داران ” و پیروان مکتب “ملی گرایی پهپادی” چه لطفی دارد!
آیا فردا ناظران و سیاستمداران و دوستان و دشمنان نمی گویند چرا بخشی از کردها عرق ملی ندارند؟
یا خط سرخ‌ها و پرنسیپ های شخصی سیاستمداران کرد کجاست؟
به عربستان و ولیعهد جوان و جویای نامش بنگرید که در این روزها حتی از سلطان مجنون ترکیه عاقلانەتر رفتار کرد!
بن سلمان که در میانەی راه عادی سازی روابط با اسرائیل است با صدایی رسا از حقوق فلسطینیان دفاع کرد و گفته می شود عجالتا کل روند را هم رها کرده است.
ممکن است بگویند این ها نمایش و ظاهر سازی است. چه باک! سیاست ترکیبی از این نمایش ها و کردارهای واقعی است.
طرف چیزی می گوید و چیز دیگری عمل می کتد.
شما هم یاد بگیرید! محکوم کردن لفظی ترکیه کاری ندارد!
صلاح‌الدین خدیو
