وقت خبرهای مرتبط به خاورمیانه را مرور می‌کردم یک عکس با چندین تیتر می‌چرخید «دختر غزه»، «جنگجوی امید» و «نویسنده خاص» تمام لقب‌ها برای ابوندی شایسته است.
کابل۲۴: جنگ فلسطین و اسراییل تلفاتی زیادی گذاشته است. تلفات خبرنگار و کودکان و زنان بیش‌تر جلب توجه می‌کند.
جنگ آفت و زخم ناسوری‌ست. فلسطین داغ سنگین بر دل تمام آزادی‌خواهان جهان بدور تعلقات مذهبی-دینی مانده است. جنگ رویاهایی بی‌شمار را بلعیده است.
خون چهره‌‌های متفاوتی دارد، خون‌های در جهان ریخته شده‌اند و تاریخ به خاطر دارد که پیام‌های آزادی‌بخش و نجات‌بخش داشته‌اند.
به‌قول شریعتی هر انقلابی دو چهره دارد یکی خون و دیگر پیام، جنگ‌های فراوانی در جهان و طول تاریخ اتفاق افتاده‌اند که خون داشته ولی پیام نداشته‌اند آن‌چه انقلاب‌های تاریخی و جنگ‌های عصر کنونی را ماندگار می‌سازد داشتن پیام است.
مثلِ نهضت آزادی‌بخش و رهائی‌بخش عاشورا حسینی و مانند جنگ امروز فلسطینی‌ها با اسرائیل.
هبة کمال ابو ندی، شاعر و نویسنده فلسطینی در جنگی کشته شد که دارای خون و پیام است. من رمان او را نخوانده‌ام اما در جستجوی دریافتم که که نویسنده‌ی رمان ” اکسيژن برای مردگان نیست” است.
او رمان‌نویس محبوب فلسطینی است مثلِ محمود درویش که شاعر محبوب‌تر و فراتر از فلسطین و خاورمیانه است. شهادت ناباورانه دختر غزه توسط اسرائیل یکی از تراژدی‌های جنگی‌ست.
او از کشورش نگریخت اما در خانه‌ی در خان یونس به در جمع آوارگان پناه برده بود. او در جایی لطمه‌ای حملات هوایی اسرائیل قرار گرفت که امن محسوب می‌شد. دختر غزه، نویسنده خاص ۳۲ سال‌اش بود.
ابوندی روز ۲۰ اکتبر، در همان روز که کشته شد، در صفحه فیس‌بوک خود نوشته بود: «به خدا قسم، ما در غزه یا شهیدیم و یا شاهد آزادی خود، و همگی صبر می‌کنیم تا ببینیم که کجا خواهیم بود.
خداوندا همگی انجام وعده حق تو را انتظار می‌کشیم.» ابو ندی شاعر بود و سه در مجموعه شعر مشارکت داشته است. رمان ” اکسيژن برای مردگان نیست ” حائز مقام دوم در مسابقه ” جايزه شارجه” شد.
او در مسابقات دیگر رمان‌نویسی مقام نخست را گرفته است. می‌نویسند که در مقام نخست مسابقه‌ای ” ناهید الرئیس ” نویسنده فلسطینی را در کارنامه دارد.
خواندم که آنتونی آناکساگورو شاعر، نویسنده و ناشر بریتانیایی-قبرسی، حاتم الاطیر شاعر فلسطینی و تعدادی دیگر از شعرا و نویسندگان جهان به شهادت هبة ابو ندی واکنش نشان داده‌اند.
من از این طرف جهان، از ميان نوشتن در باره هزاران انسان دختر غزه را انتخاب کردم. دختر غزه مصداق بارز فریادهای هزاران انسان آزاده و عدالت‌خواه است.
من هر روز قصه‌های مردمانی را می‌نویسم که خانه‌هایشان سوخته‌اند و دل شان با از دست دادن عزیزان شان نیز سوخته است. دست من نیز مانند تمام حماسه‌نویسان بجای نمی‌رسد. به وجدان جمعی رهبران جهان از این جهان نفرین می‌فرستم.
زنان فلسطینی درس‌های فراوان به مردان و زنان جهان می‌دهد. این‌که وطن مان را دوست داشته باشیم. فکر نکنیم دختر غزه و بیش‌تر از یک میلیون انسان فلسطینی راه فرار نداشتند و کشته شدند، بلکه فکر کنیم که چقدر وطن و خاک و مردمان شان را دوست دارند و هر لحظه به مصاف مرگ می‌روند ولی وطن شان را رها نمی‌کنند. مردمان فلسطین با خون‌خوارترین و جنایتکارترین موجودات به نام انسان مقابله و مبارزه می‌کنند. دختر غزه، جنگجوی امید و نویسنده خاص پيروز می‌شود.
