روزنامه‌نگاری؛ رنج‌مندی!

روزنامه‌نگاری در افغانستان، مانند بسیاری از حرفه‌ها، با رنج و دغدغه‌های فراوانی همراه است. هر بار که قلم به دست می‌گیرم و به‌عنوان یک روزنامه‌نگار تلاش می‌کنم که صدای مردم را به گوش جهانیان برسانم، بیشتر به این فکر می‌افتم که آیا نوشته‌هایم دردی از دردهای این ملت را درمان می‌کند؟

کابل ۲۴: آیا تلاش‌هایم به تغییری ملموس منجر می‌شود؟ اما گاهی، با تأملی دردناک به این نتیجه می‌رسم که شاید تأثیر کار ما روزنامه‌نگاران کمتر از آن چیزی است که آرزو داریم.

روزنامه‌نگاری، مانند شغل معلمی، توأم با رنج است. ما روزنامه‌نگاران در جامعه‌ای کار می‌کنیم که بسیاری از ارزش‌های انسانی و اجتماعی تحت فشار بحران‌های متعدد سیاسی و اقتصادی قرار دارند.

اغلب به این فکر می‌کنم که شاید رنج کشیدن برای ما، به نوعی نشانه‌ای از شایستگی باشد؛ شایستگی برای تحمل مشکلات و پایبندی به ارزش‌های حرفه‌ای. این‌که ما قادر هستیم این رنج را تحمل کنیم، شاید خود یک دستاورد باشد.

در افغانستان، با وجود پیشرفت تکنولوژی و دسترسی به ابزارهای ارتباط جمعی، ما روزنامه‌نگاران همچنان نتوانسته‌ایم تأثیری که باید بر جامعه بین‌المللی بگذاریم. ما اغلب خواننده و مصرف‌کننده مطالب دیگران هستیم، اما آیا توانسته‌ایم صدای خود را به گوش جهانیان برسانیم؟ چرا تلاش‌های ما در ایجاد تغییر در دیدگاه‌های جهانی به این اندازه محدود باقی مانده است؟ این سؤال‌ها ذهن من و بسیاری از همکارانم را به خود مشغول کرده‌است.

روزنامه‌نگاری در افغانستان نیازمند تخصص، علم و تعهد به اصول رسانه است. بسیاری از ما، با وجود برخورداری از این ویژگی‌ها، همچنان احساس می‌کنیم که نتوانسته‌ایم به عنوان روزنامه‌نگارانی مستقل و موثر عمل کنیم.

ما دغدغه‌مند هستیم؛ دغدغه‌ای که از ناتوانی در تغییر اوضاع اجتماعی و اقتصادی کشورمان نشأت می‌گیرد. با این حال، ما همچنان به نوشتن ادامه می‌دهیم، چرا که می‌دانیم کلمات قدرتمندند و شاید روزی صدای ما، حتی در دل این تاریکی، پژواک داشته باشد.

روزنامه‌نگارانی که در این عرصه ماندگار شده‌اند، معمولاً افرادی بوده‌اند که نه تنها دغدغه‌مند و متعهد بوده‌اند، بلکه به دانش و تجربه کافی نیز مسلح بوده‌اند. این افراد، با اشراف بر مسائل اجتماعی و آگاهی عمیق از نیازهای مردم، به چهره‌های مؤثری تبدیل شده‌اند. آنها هرگز تسلیم نشدند و در برابر سختی‌های این حرفه سر خم نکردند.

روزنامه‌نگاری در افغانستان، همانند بسیاری از حرفه‌ها، نیازمند شجاعت، پشتکار و ایمان به تغییر است. ما باید با تعهد به کار خود و ایمان به قدرت کلمات، همچنان در این مسیر پرچالش گام برداریم، حتی اگر تغییراتی که آرزویش را داریم، به کندی اتفاق بیفتد.