تیزر فیلمی به نام((وداد الغازیه)) و آهنگ معروف عبدالحلیم حافظ به نام((علی حسب وداد)) مربوط به این قشر از زنان مصری است.
کابل ۲۴: ماجرا از این قرار است که مصر در دهه‌های سی و چهل قرن بیستم یک جامعه‌ی فئودالیستی تمام‌عیار بود که سه طبقه بیشتر نداشت؛ طبقه‌ی پاشایان و بیک و أفندی‌های حاکم و دیگری طبقه‌ی کشاورزان و دامدارانی که مزدبگیران آنها و شاهزاده‌های آنها به شمار می‌آمدند.
اما طبقه‌ی دیگری هم در این میان شکل گرفته بود که از کولی‌های غجری و عشایر کوچ کرده به شهرها تشکیل می‌شد بخشی از دختران جوان این کولی‌ها در شهرها به حرفه‌ی رقص و پیشه‌ی رقاصی مشغول بودند که در جشن‌ها و عروسی‌ها و بار و کاباره‌ها می‌رقصیدند و گذران زندگی‌شان از همین مسیر بود.
به این کولی‌ها در فرهنگ مصر (( الغوازی)) می‌گفتند؛ از آنجا که پاشایان مصری مصون از پیگرد و مجازات بودند، پای بسیاری از این زیبارویان کولی و «غازی»ها به دربار آنها باز می‌شد و جدای از رقص و آواز و تدارک شادی طبقه‌ی پاشاها و اشراف أفندی بسیاری از آنها در معرض تجاوز و اغتصاب جنسی آنان قرار می‌گرفتند که آسیب و تجاوز آنها دستمایه‌ی داستان‌های عامیانه و ترانه‌های فولکور بسیاری در مصر شده‌است.
یکی از این ((غوازی)) یک کولی غجری زیبایی بود به نام «وداد الغازیة» که به دربار شاهزاده‌ای به نام «یوسف بیک » راه یافته بود و طبعاً دل شاهزاده را ربوده بود اما «وداد الغازیة» تصمیم گرفته بود دربرابر درخواست‌های جنسی شاهزاده مقاومت کند و فقط رقاص دربار او باشد؛
این مقاومت «وداد» کولی، و خبث و هوسرانی«یوسف بیک» به ماجراهایی منجر شد که حدیث عشق آنها را در شهر و روستاها بر سر زبان‌ها انداخته بود.
جلیل البندری کارگردان مصری که از واقعیت دردناک این طبقه‌ی کولی‌های رقاص و الغوازی خبر داشت با مصطفی محرم فیلمنامه‌نویس،در دهه هشتاد تصمیم گرفتند داستان تراژیک «وداد الغازیه» را به فیلمی سینمایی تبدیل کنند که کنایه‌ای ملی از عدم تسلیم در برابر فزون‌خواهیِ بیک‌ها و بیک‌زاده بود.
در ویدئوی که منتشر شده‌است می‌بینید که مردم در کافه‌ای مشغول بحث و تهمت‌هایی هستند که از وداد الغازیه در دربار بیک یوسف به گوش می‌رسد؛ و آن فرد سیاه‌پوش به حکم فقهی رد کردن رشته نخ از میان زن و مرد زناکار اشاره می‌کند.
این داستان قهرمان دیگری هم داشت یک افسر که به «وداد» کمک می‌کند تا از دربار شاهزاده بگریزد اما خودش به عشق «وداد» مبتلا می‌شود.
فیلم با تیراندازی به افندی و مجروح شدن شدید وداد به پایان می‌رسد که به شورش‌های دهقانان علیه پاشاها منجر می‌شود که از مقدمات آشکار وقوع انقلاب ژوئیه 1952 در مصر است که پایان قطعی اشغال و فئودالیسم و برده داری در مصر بود.
درباره‌ی ویدئو نخست از آهنگ مشهور((علی حسب وداد)) که خواننده محبوب مصر عبدالحلیم حافظ خوانده گرچه همه کلمه‌ی «وداد» را به معنای عشق فهمیده‌اند، اما عبدالحلیم خود در مصاحبه‌ای گفته است این ترانه و واژه‌ی «وداد» در آن اشاره به عشق همان دختر کولی ((وداد الغازیه)) سروده و خوانده شده است. که جوانی از عشق خود به «وداد» را با پدرش در میان می‌گذارد که:
[به اندازه عشق قلبم ای پدر. می‌روم به یار سلامی بگویم ; که عمرم را به پای او تباه کردم ای پدر…]
برای همین این ترانه عبدالحلیم حافظ و عشق وداد الغازیه تا امروز هم به نماد پایداری توده‌های زیر ستم در برابر سلطه و اقتدار و نفوذ و اعتبار مستبدان تبدیل شده است که به اقتضای مقام و رتبه و درجه‌شان خود را محق می‌بینند که به زیردستان خود هر نوع خواسته‌ای را تحمیل کنند.
مسعود باب الحوائجی
