با توجه به صحبت‌های مارک زاکربرگ باید تا سال 2031 منتظر یک فرا جهان مجازی باشیم که در آن به زندگی و کار خود ادامه می‌دهیم و ملاقات با دوستان، موسیقی، هنر، ارتباط کاری و … در این جهان مجازی همراه با اشیاء دیجیتال خواهد بود
.
آیا ربات‌ها کنترل کار‌ها را از دست کارگران خارج می‌کنند؟ آیا منبع جدید انرژی برای مقابله با بحران اقلیمی کشف خواهد شد؟ آیا ما دیگر در یک جهان مجازی زندگی خواهیم کرد؟
به گزارش کابل۲۴، به نقل از بی بی سی ورلد، اگر به صحبت‌های مارک زاکربرگ باور داشته باشیم، تا سال ۲۰۳۱ همه ما در فراجهان مجازی زندگی و کار خواهیم کرد. مجموعه‌ای از جهان‌های مجازی که از زمان آغاز به کار وب به مهم‌ترین پلتفرم فناوری جدید تبدیل خواهند شد. او که بنیان‌گذار شبکه اجتماعی فیس‌بوک است، به‌قدری به چنین آینده‌ای ایمان دارد که اخیراً اعلام کرده است، فیس‌بوک قصد دارد ده هزار شغل جدید در اتحادیه اروپا برای ساخت متاورس یا همان فراجهان مجازی ایجاد کند.
اِما ریدرستاد که شرکتش در حال توسعه نرم‌افزار واقعیت مجازی برای آموزش است، به فرا جهان مجازی اعتقاد دارد. او توضیح می‌دهد: «می‌توانید خرید خود را انجام بدهید، با دوستان خود ملاقات کنید، از راه دور با هرکسی که می‌خواهید کارکنید، فضا‌های دیجیتال، موسیقی و هنر را به اشتراک بگذارید. همچنین قادر خواهید بود اشیاء دیجیتال را در دنیای فیزیکی خود ادغام کنید و جهان را بسیار دیجیتال‌تر از اکنون کنید.»
رویای اقامت و خرید ملک در دبی. دیگر این شانس را نخواهید داشت
رویای اقامت و خرید ملک در دبی. دیگر این شانس را نخواهید داشت.
ظاهراً اتفاق بزرگ بعدی این است. برای مثال ممکن است زمانی که نتوانستید به زمین برسید، بتوانید در یک مسابقه فوتبال با آواتار دیجیتالی خود که در صندلی معمولی شما نشسته است و بازی را با همسایه مجازی‌تان تشریح می‌کند، شرکت کنید. اما دکتر نیکولا میلارد از مؤسسان شرکت مخابراتی BT رویکرد محتاطانه‌ای به این موضوع دارد. او می‌گوید متاورس باید کاربران را متقاعد کند که ارزش وقت گذراندن با هدست‌های دست و پا گیر یا وسایل دیگر را دارد و در واقع می‌تواند مفید باشد.
سؤالاتی که او مطرح می‌کند، این است که آیا این فن‌آوری به من کمک می‌کند تا ارتباط برقرار کنم؟ آیا به من کمک می‌کند تا در کاری مشارکت کنم؟ آیا به من کمک می‌کند تا سرگرم شوم یا تحصیل کنم؟ همچنین دکتر میلارد هشدار می‌دهد که یافتن مسیر خود با وجود این چشم‌انداز جدید می‌تواند دشوار باشد، به‌ویژه اگر جهان‌های مجازی متنوعی وجود داشته باشد که شرکت‌های مختلف آن را اداره می‌کنند.
اگر ثابت شود این پلتفرم به همان اندازه که مارک زاکربرگ می‌گوید قدرتمند است، باتوجه به نگرانی‌های فزاینده در مورد تأثیر فیس‌بوک بر همه چیز از دموکراسی گرفته تا سلامت روانی نوجوانان، آیا واقعاً می‌خواهیم که او این فرا جهان مجازی را اجرایی کند؟ اما ریدرستاد امیدوار است در نهایت فیس‌بوک بر متاورس مسلط نشود و مطمئن است که طیفی از شرکت‌ها از پلتفرم‌های بازی گرفته تا کسب و کار‌های واقعیت مجازی مانند آنچه او اداره می‌کند، این دنیای جدید را خواهند ساخت.
آینده انرژی چگونه خواهد بود؟
هم‌زمان با آغاز به کار اجلاس تغییرات اقلیمی سازمان ملل در سال جدید COP۲۶ جهان بر کربن‌زدایی اقتصاد تمرکز می‌کند و این تغییر نیاز به نوآوری‌های زیادی در بخش انرژی دارد. دکتر جیمز دیکسون نویسنده گزارشی با عنوان فناوری‌های انرژی برای حذف کامل گاز‌های گلخانه‌ای می‌گوید: یکی از اولویت‌ها ساخت خانه‌هایی با مصرف بهینه انرژی است. او می‌گوید: «چگونه می‌خواهیم گرمایش ساختمان‌ها را تأمین کنیم؟ احتمالاً قسمت خوبی بین نیم تا سه‌چهارم آن با پمپ‌های حرارتی الکتریکی انجام می‌شود که اساساً برای رسیدن به این هدف یک دستگاه تهویه به‌صورت معکوس کار می‌کند.»
دولت بریتانیا به‌تازگی مشوق‌هایی را به خانوار‌ها برای جایگزینی دیگ‌های گاز با پمپ‌های حرارتی اعلام کرده است. فعالان محیط زیست گفته‌اند که هزینه بسیار اندکی برای این طرح در نظر گرفته شده است؛ اما سؤال این است که قیمت پمپ‌های حرارتی چقدر است و چگونه کار می‌کنند؟ آیا طرح سبز بریتانیا برای توقف تغییرات اقلیمی کافی است؟
دکتر دیکسون می‌گوید یک سوخت پاک متفاوت نقش کلیدی ایفا خواهد کرد. او می‌گوید: «هر مسیری برای رسیدن به گاز گلخانه‌ای صفر از هم‌اکنون تا سال ۲۰۵۰ مستلزم افزایش عظیمی در میزان تولید هیدروژن مورد نیاز ماست.» بنابراین افزایش تولید هیدروژن ضروری است. او می‌گوید رهایی استفاده صنعت از هرگونه سوخت فسیلی در کوتاه‌مدت امکان‌پذیر نخواهد بود؛ بنابراین نیاز به نوآوری‌های زیادی در جذب و ذخیره‌سازی کربن وجود دارد.
در مورد حمل و نقل نیز تقریباً همه راه‌ها در رسیدن به حذف گاز‌های گلخانه‌ای به ناوگانی با خودرو‌های صد درصد بدون آلایندگی و احتمالاً خودرو‌های برقی وابسته است؛ بنابراین سطح فوق‌العاده‌ای از نوآوری و تمایل مصرف‌کنندگان به پذیرش محصولات جدید مانند پمپ‌های حرارتی و خودرو‌های الکتریکی در مبارزه با تغییرات اقلیمی مورد نیاز خواهد بود.
پله بعدی هوش مصنوعی کجاست؟
دهه گذشته شاهد پیشرفت‌های بزرگی در هوش مصنوعی بوده‌ایم. رایانه‌ها راندن ماشین را یاد می‌گیرند، ترجمه فوری از یک‌زبان به زبان دیگر ارائه می‌کنند و بهترین بازیکنان انسانی بازی پیچیده چینی Go را شکست می‌دهند. عظیم اظهر در کتاب جدیدش Exponential روشی را توصیف می‌کند که هوش مصنوعی و سایر فناوری‌ها اقتصاد و جامعه را با سرعت سرسام‌آوری متحول می‌کنند و حتی بیان می‌کنند که تحولات بیشتری در راه است. با این‌حال او با اشاره به آنچه در دوران همه‌گیری کرونا رخ داده است، می‌گوید تنها چیزی که ما آموخته‌ایم، این است که اتوماسیون به‌طور اجتناب‌ناپذیری به نابودی مشاغل منجر نمی‌شود.
هرچه هوش مصنوعی بیشتری داشته باشید، کارمندان بیشتری را وارد عرصه می‌کنید، خواه یک کسب‌وکار مربوط به تحویل مواد غذایی یا یک کتاب‌فروشی آنلاین باشید. کسانی که استفاده بیشتری از هوش مصنوعی داشته‌اند، به دلیل رقابت بیشتر در این حوزه افراد بیشتری را استخدام کرده‌اند. این نویسنده فکر می‌کند که این الگو در دهه آینده نیز ادامه خواهد داشت. او همچنین شاهد آن است که هوش مصنوعی به انواع و اقسام راه‌هایی وارد زندگی ما می‌شود که ممکن است متوجه آن نباشیم. مانند کمک به بانک‌ها در تصمیم‌گیری بهتر در مورد وام‌ها یا سرعت بخشیدن به جستجوی مواد جدید مورد نیاز ما در دنیای بدون کربن.
اما هوش مصنوعی توانسته است در مراقبت‌های بهداشتی بیشترین تأثیر را داشته باشد که می‌توان به‌سرعت تولید واکسن‌های کووید۱۹ اشاره کرد. دکتر اظهر دراین‌باره می‌گوید: ما توانستیم به‌سرعت و در عرض تنها چند هفته واکسن‌های احتمالی را که واقعاً در برابر ویروس مؤثر هستند، شناسایی کنیم و دلیلش این بود که مثلاً شرکت‌هایی مانند Moderna سرمایه‌گذاری بسیار زیادی بر روی پلتفرم‌های مبتنی بر هوش مصنوعی برای کشف چنین گزینه‌هایی انجام داده بودند.
هوش مصنوعی نوید پیشرفت‌های بزرگی در زندگی روزمره ما رامی‌دهد؛ اما درعین‌حال پتانسیل ایجاد آسیب‌های بزرگی را نیز دارد. به طور مثال انحراف در الگوریتم‌ها می‌تواند باعث شود که رایانه‌ها شغل یا پوشش بیمه‌ای را برای برخی اقلیت‌ها رد کنند و درحال حاضر هشدار‌هایی داده می‌شود، مبنی بر اینکه قرار دادن قابلیت تشخیص چهره در پهپاد‌های نظامی می‌تواند منجر به ایجاد ماشین‌های کشتار خودکار گردد.
