در جهان سینمایی ژانپیر ملویل، قهرمانان در سکوت میزیند، در تاریکی حرکت میکنند و در انزوای جانکاه، با دشمنی میجنگند که هم بیرونیست، هم درونی.
کابل ۲۴: ارتش سایهها، اثری درخشان از سینمای مقاومت فرانسه، پرترهای است از مردان و زنانی که بیهیاهو، بیادعا، و بینام، در دل اشغال نازی، جان خود را در راه آزادی میگذارند.
ملویل با پسزمینهای از خاکستریهای سرد و قابهایی پر از سایه، جهانی میسازد که در آن قهرمانان شبیه اسطورهها نیستند؛ خستهاند، شک دارند، میلرزند، اما باز هم پیش میروند. فیلم، با دوری از کلیشههای جنگ و حماسه، چهرهی انسانی مقاومت را ترسیم میکند؛ چهرهای که بیش از آنکه فریاد بزند، میسوزد و دم نمیزند.
در ارتش سایهها، سکوت از گلوله سهمگینتر است، و خیانت، همزاد همیشگی وفاداریست. شکنجه، فرار، مرگ و انتخابهای دردناک، بخش جداییناپذیر از زندگی مخفیانهی این «سایهها»ست. اما آنچه فیلم را فراتر از یک درام جنگی قرار میدهد، مواجههی اخلاقی و هستیشناسانهی شخصیتها با مفاهیمی چون وفاداری، تنهایی و مسئولیت است.
ملویل خود از اعضای مقاومت بوده، و این را نه از طریق شعار، که از طریق فرم روایت، چینش دقیق نماها، و ریتم کند اما متفکرانهی اثر بیان میکند. ارتش سایهها نه فقط روایتی از جنگ، که مرثیهایست برای کسانی که تاریخ، نامی از آنان نگفت، اما جهان آزاد، مدیون آنان است.
