دروزیها بخشی در سوریه، بخشی در لبنان و اردن و بخشی در اسراییلاند. همان الگوی مهندسی شده سایس پیکو که خطکشی برداشتند برای تعیین مرز و ساختن کشورهای جدید از پاره های عثمانی و جوری قومیتها و مذاهب را درون این مرزها تخس کردند که صنعت مبارک و پرفایده جنگ در این منطقه برقرار بماند.
کابل ۲۴: بازی مرکبی که هم بهانه برای حضور باشد و هم زمینه برای تولید انرژی پلاسمایی ژئوپلتیکی بحران که با بازتولید مستمر کار کند.
نمونهاش سوریه. برپا بودن چند دههای حکومت مستبد خاندان اسد و همزمان جنگی داخلی که چندسال این کشور را عرصه تاخت و تاز سلفی و ملی و قومی کرد تا در نهایت از «تخم مرغ شانسی»، «جولانی» دربیاید که به چشم برهم زنی از یک سلفی تروریست تبدیل شود به یک کرتی و پتلون کراواتی.
حالا نوبت اجامر و اراذل بود که برای این «یدِ بیضای» جدید هورا بکشند و ماحصل محاسبات اتاقهای فکر در واشنگتن و تلآویو را به عنوان افتخار به ریش جنبش مردمی ببندند که روحشان هم خبردار نشد چطور سودای آزادی و دموکراسی به چنین «شتر گاو پلنگ»ی منجر شد اما دستکم راضی بودند که نتیجه هر چه بود بالاخره به «چیزی» منجر و شلنگ تخته انداختنهای حیدری نعمتی تمام شد. غافل از آنکه تمام نشد و دولت مستقر ، دولت مستعجلی است که در خاتم احفاد سلیمان و پرچم ستاره داوود خوش نخواهد درخشید.
حالا معجزه «سایس – پیکو» دوباره دارد خودش را نشان میدهد. دروزیهای جنوب سوریه فیلشان یاد هندوستان دولت عبری کرده و عشایر هوادار جولانی، دست به ماشه، «فنجان قهوه» خالی میکنند که یعنی اجازه نمیدهیم. دوباره صدای تیر و خمپاره و جنگی دیگر بلند شده است. دولت جولانی کجاست؟
بیبیسی به «رییسجمهور» تا دیروز محبوب سوریه میگوید «رییس جمهور موقت»، القاب خبری با شاهین ترازوی غرب انتخاب میشوند و این رییس جمهور موقت هم نیک میداند که اسراییل به امریکا گفته است که:«حمله به دروزیهای سوری هفت اکتبر دیگری است».
معنی این حرف این است که منبعد هر مناقشه قومی مذهبی در داخل هر کشور منطقه از نظر اسراییل «هفت اکتبر» است و هر هفت اکتبری مجوز تکرار ماجرای غزه، پس جولانی و ارتشش عقب میکشند تا عشایرِ سرخود بمانند و دروزیهایی که پشتسرشان، اسراییل را دارند.
همان اسراییلی که پشت سرش امریکا را دارد و همان امریکایی که در دستش همه چیز. روزهای آینده هم روزهای خوشهچینی اسراییل است چون کدام طبع متمدن، کدام تحلیلگر اینترنشنال و کدام اکانت پربازدید میپذیرد وقتی یک دولت ضعیف مثل جولانی که قبلا بشار اسدش هر چه داشته خرج جنگ داخلی و اسراییل هم هرچه باقی مانده بمباران کرده، میتواند چنین مناقشهای میان عشایر و دروزیها را بخواباند یا کدام تحلیل میپذیرد، اسراییل بیخیال استفاده از این فرصت برای نفوذ و تجاوز بیشتر و البته کسب رضایت دروزیهای داخل اسراییل شود؟
معادلههای خاورمیانه یک چنین شکل و شمایلی دارند: در گذشته، پازلها چیده شده و در اکنون مرتب میشوند. از جنگی به جنگی دیگر و انقدر جلو میروند که یک برنده داشته باشند، یکی که از ترومای آلمان نازی درس خوبی گرفته است.
درسی که آلمانها نماندند که ببینند اما نتانیاهو هست که تجربهاش کند: «وقتی برنده شوی تاریخ و قانون را تو می نویسی و وضع میکنی پس چرا باید الان دغدغه قضاوت اولی و رعایت دومی را داشته باشی؟!».
سهند ایرانمهر
