به باور اکثر ناظران، جنگ دوم ایران و اسرائیل حتمی و تنها مسالەی زمان مطرح است. در روزهای اخیر به دلیل تداوم بنبست در روابط ایران و آژانس انرژی اتمی و نبود گشایش سیاسی در روابط ایران و آمریکا و برخی فضاسازیهای رسانەای، دوباره احتمال جنگ قوت گرفتهاست.
کابل ۲۴: شرایط فوق در گذشته هم وجود داشته و نمیتواند به تنهایی علت تامەی بروز مجدد جنگ باشد.احتراق شرایط منجمد فعلی نیازمند عوامل محرک جزئیتری است که فعلاً خبری از آنها نیست:محرکهایی نظیر آغاز دوبارەی غنیسازی در ایران و یا تحولی در وضعیت مبهم ذخایر اورانیوم غنیشدهاست.
به نظر نمیرسد که تهران دستکم در کوتاهمدت اقدامی معنادار در این باره انجام دهد و بیشتر ترجیح میدهد از ابهام موجود و تأکید بر حق نمادین غنیسازی به عنوان اهرمی فشار و تاکتیکی مذاکراتی بهره ببرد.
محتملترین تحولی که میتواند دوباره پای ایران را به درگیری بکشاند، جنگ قریبالوقوع در لبنان است.
مهلت مقرر امریکا و اسرائیل برای خلعسلاح حزبالله توسط دولت لبنان رو به اتمام است و تحرکات اسرائیل حاکی از آمادگی برای بازگشت به جنگ است.
نه حزبالله و نه پشتیبان اصلی آن، ایران تمایلی به جنگ ندارند و در یک سال گذشته عملاً با استراتژی جدید اسرائیل؛ ادامەی جنگ در پوشش آتشبس عملاً کنار آمدهاند.
اما این اسرائیل است که دامنەی خواستههایش حد یقف ندارد. به احتمال قوی جنگ لبنان با حملەای بزرگمقیاس و تلاش برای حذف بقیەی کادر رهبری و فرماندهان ارشد حزبالله از سر گرفته میشود.
شدت و تبعات این حمله میتواند پاسخ ایران را در بر داشته و موجب گسترش جبهەها شود.تلآویو با در پیش گرفتن یک دکترین راهبردی جدید به هر قیمت در تلاش است که از بازگشت به قبل از هفت اکتبر و به اصطلاح عصر معادلات جلوگیری کند.مفهوم تازهساخت حاکمیت امنیتی اصطلاح اسرائیل برای توصیف این راهبرد است.
مطابق آن بدون اشغال رسمی و مواجهه با تبعات حقوقی آن و گلاویز شدن با مفهوم رسماً خدشهبرندار حاکمیت سیاسی، حکومت امنیتی خود در غزه، لبنان و سوریه را برقرار میکند.این راهبرد تمهیدی جهت جلوگیری از بازسازی محور موسوم به مقاومت تحت رهبری ایران است.
روشن است که بر اساس این استراتژی، به صورت آشکار و پنهان، تضعیف توان نظامی و ادامەی حصر اقتصادی ایران هم در کانون توجه قرار دارد.این دقیقاً همان بنبستی است که یک جرقەی کوچک میتواند آن را به آتشی شعلەور مبدل نماید.باید منتظر هفتەهای آتی و تعیین تکلیف پروندەی لبنان ماند.
صلاحالدین خدیو
