حامد کرزی؛ رییس جمهوری پیشین افغانستان با اشاره به وضعیت افغانستان در سایه حکومت یک‌ساله طالبان می‌گوید که تنها مورد مثبت در این سال برای مردم افغانستان این است که در دوطرف جبهه جنگ، جان‌شان را از دست نداده‌اند.
به گزارش کابل۲۴، به گفته او، به جز این اتفاق، تمام موارد جاری در دوره طالبان منفی بوده‌است.رییس جممهوری پیشین در گفتگو با شبکه ایندیا تودی با اشاره به وضعیت افغانستان زیر حاکمیت طالبان گفته‌است: «این که در مقایسه با گذشته، افراد زیادی کشته نمی‌شوند، یک نشانه مثبت است؛ اما غیر این همه‌چیز منفی بوده‌است.»
به گفته او مردم افغانستان به دلیل پایان جنگ گسترده، اکنون «خوشحال» اند، اما در یک‌سال گذشته مردم با مشکلات و دشواری‌های عظیم نیز روبه‌رو بوده‌اند.
حامد کرزی افزوده که مردم افغانسان در یک سال گذشته در بخش اقتصادی، بحران مهاجرت و منع آموزش دختران با دشواری‌های جدی مواجه بوده‌اند.
او گفته: «مردم افغانستان از این که درگیری در یک سطح گسترده وجود ندارد و افغان‌ها در دوطرف جبهه جنگ جان‌شان را از دست نمی‌دهند، خوشحال‌تر اند.»
او مهاجرت میلیونها شهروند افغانستان پس از تسلط طالبان را ضایعه عنوان کرده و گفته‌است: «مردمان تحصیلکرده ما کشور را ترک می‌کنند و اقتصاد ما در یک وضعیت بسیار بد است.»
او از دست رفتن ذخایر ملی و فروپاشی نهادها و در نهایت سقوط دولت پیشین را یک ضایعه خوانده‌است.
او در بخشی از این مصاحبه می‌گوید برخی از مقامات طالبان خواهان این هستند که مکاتب به روی دختران گشوده شود.
به گفته او، زمانی افغانستان به سعادت می‌رسد که فرزندانش آموزش ببینند و زنان و مردان شانه به شانه هم برای کشور کار کنند.
این درحالیست که قبل از این گزارش شده بود که حامد کرزی بعد از فرار اشرف غنی تمایل داشته وارد ارگ ریاست جمهوری شود.
او در زمان که ریاست جمهوری افغانستان را عهده دار بود بارها طالبان را “برادران ناراضی” خطاب کرد، لقبی که انتقادهای فراوانی را به همراه داشت.
او که در گذشته بارها از طالبان حمایت کرده بود مورد انتقاد شدید رسانه ها و مردم قرار گرفته است اکنون از وضعیت پیش آمده چندان راضی نیست.
چرا کرزی از برادران ناراضی اش ناراحت است؟
کرزی جز چهره مطرح نشست مسکو نیز بود، نشستی که آغاز گفتگوهای سیاسیون مخالف دولت اشرف غنی گرد هم جمع شدند و گفتگو کردند.
چهره‌های جهادی مثل عطامحمد نور، محمد محقق و عبدالرشید دوستم که از حکومت اشرف غنی به شدت نومید بودند با رهبری کرزی در آن نشست اشتراک کردند.
هرچند برآیند نشست مسکو در تضعیف حکومت اشرف غنی کمک کرد ولی برای کرزی و محقق و نور و دوستم هم چندان دستاوردی نداشت.
کرزی در آن نشست با سران طالبان نشست‌های رو در رو برگزار کرد، نشستی با کسانی که سال‌ها علیه نظام او در جنگ بودند او را امیدوار کرده بود تا شاید هم بساط جنگ در کشور برچیده شود و هم او سهمی در قدرت پیدا کند.
او بارها دولت اشرف غنی را ملامت کرد که در روند گفتگوهای صلح از سرعت لازم کار نمی‌گیرد.
او عبدالله عبدالله که شریک ناراضی اشرف غنی در قدرت بود بیش از سال‌های گذشته به‌هم نزدیک شده‌بودند و تصمیم سیاسی شان عملا به جایگاه اشرف غنی آسیب می‌زد.
سرانجام گفتگوهای دوحه ناتمام ماند و اشرف غنی از کابل فرار کرد، فراری که سبب شد کرزی به طالبان پیام بدهد که وارد کابل شوند.
او عبدالله عبدالله تصور می‌کردند که طالبان شیوه حکومت داری را بلد نیستند و انتظار داشتند جایگاه اشرف را در ارگ تصاحب می‌کنند.
با حضور طالبان در کابل اما قضیه باب میل این دو مخالف اشرف غنی پیش نرفت.
طالبان این دو سیاست مدار سرشناس را به نوعی به حبس خانگی بردند. اکنون کرزی عملا نمی تواند از منزلش خارج شود.
حالا حامد کرزی شمشیر انتقاد علیه طالبان را از غلاف بیرون کرده و ناراضی سیاست‌های برادران ناراضی اش است؛ انتقادهای که از حجم سخت‌گیری های طالبان علیه او نخواهد کاست.
