آیا ما هم مقصر این همه هرج و مرج هستیم؟

درست مثل آب…همیشه وجود داشته ایم و خواهیم داشت، ماهیت واقعی ما روح ماست، که انرژی خالص است. ما انسان‌ها طوری آفریده شدیم، که هر آنچه بخواهیم، خلق می‌توانیم.

نویسنده: حبیبه محمدی

کابل۲۴: روح خداوند در وجود ما هست و قدرت بوجود آوردن هر آنچه بخواهیم، داریم. ما خالق سرنوشت خویش هستیم. خالق اتفاقات خوب و بد هستیم. بگذارید با مثال برایتان روشن تر سازم:

تا حالا شده به یک دوست خاصی فکر بکنید و همان لحظه پیغامی از ایشان دریافت بکنید، یا به کتاب خاصی فکر کرده باشید و ببینید دوستتان دقیقا همان کتاب را دارد.

می‌دانید چرا این اتفاق ها رخ می‌دهد؟ چون من و شما خلق میکنیم. چه قبول بکنیم چه نکنیم، هر لحظه در حال خلق کردن هستیم.

اتفاقات آینده را ما خلق می‌کنیم، اعتماد به نفس، روابط، سلامتی و هرآن چیزی که داریم، خودما خلق می‌کنیم.

چیزی بیرون از ما نیست. خداوند در قرآن می‌فرماید: «ما سرنوشت هیچ ملتی را تغییر نمی‌دهیم، مگر خودشان» خیلی از افراد هر روز و هر لحظه در حال پیش بینی منفی هستند، اتفاقات آینده یک دقیقه بعد، یک ماه بعد، یک سال بعد را همین حالا خلق می‌کنند.

اگر یک روز صبح که از خواب برخیزی و با خودت بگویی: امروز روز خوبی برای من نخواهد بود، دقیقا همین طور می‌شود.

چون تو، احساسات و فکرت را به جهان منتقل کردی و جهان، همان لحظه پاسخ می‌دهد. فرقی نمی‌کند به جهان مثبت منتقل بکنی یا منفی.

این قانون، قانون گرانش زمین است و برای همه ی‌کسان عمل می‌کند. فرقی نمی‌کند کوچک باشی یا بزرگ، دانشمند باشی یا بی سواد، پیغمبر باشی یا کافر.

وقتی شروع کنیم به پیش بینی مثبت، هزاران اتفاق دیگر برای ما می‌افتد. سیستم جهان سیستم رشد هست، هر لحظه میلیون ها سلول در بدن ما ایجاد می‌شود و میلیون‌ها سلول می‌میرد.

ما هر لحظه در حال تکامل هستیم. وقتی ما یک دانه به اندازه بند ناخن داخل زمین میکاریم، با یک ذره یی آب و شخم، می‌بینیم که فردایش دانه مان سبز شده، می‌بینیم هر روز بزرگ تر می‌شود، تبدیل به نهال می‌شود و میوه می‌دهد.

آیا ما این کار ها را انجام داده ایم؟ خیر، ما فقط دانه را کاشتیم، مابقی را جهان انجام می‌دهد.
وقتی ما فکر می‌کنیم وضعیت بهتر می‌شود، جهان شروع می‌کند به کار کردن. مطمئن باش، قانون جهان پر از خیروبرکت است همه چیز به خیر وصلاح است، تو فقط باید مثبت فکر کنی و تمام!

به‌نظر شما، این وضعیت افغانستان، این هرج و مرج، حاصل تمام پیش بینی های منفی ما نیست؟ کسی را می‌شناسی که در مورد آینده پیش بینی مثبت بکند؟

می‌دانی! در افغانستان، بعضی چیز ها سخت است. این مردم دنبال شک و تردید می‌گردند. در افغانستان، دختر بودن، دموکرات بودن و دموکرات ماندن، صاحب آزادی فردی شدن و مثبت پیش بینی کردن کار سختی است.

همه ی این ها با وجود جناح بندی ها و اختلاف ها دشوار است. امکانش هست این مغز های فرسوده سرشار از انرژی منفی را همانند قالی های خاکی بتکانیم؟

می‌دانی! وقتی حتی بناهای کهنه مرمت می‌شود، گیاهان خشکیده دوباره طرافت پیدا می‌کنند، وقتی در این دنیا با توجه و زحمت کافی همه چیز مرمت می‌شود، انسان چرا عوض نمی‌شود؟ چرا نمی‌توان تغییر یابد؟

حضرت ابراهیم، زمانیکه بت هارا شکست، مردم می‌خواستن او را داخل کوهی از آتش پرتاپ کنند، زمانی که قصد انداختن ایشان را داشتند، نمروت گفت:« به من ایمان بیاور و تسلیم شو.

تو میسوزی، از بین میروی!» اما ابراهیم در کمال اطمینان برای قدرت برتر، به یک خدا، یک رب. گفت:«نه، من خبر دارم. نمی‌دانم داخل کوه آتش بیوفتم، چه اتفاقی می افتد.
اما میدانم که به نفع من است.» ابراهیم قسمتی از خداست، من و شما قسمتی از خداییم. ما خلق می‌توانیم. «قلیلا من عباده شکورا» کم اند از بندگان خداوند که سپاس گذارند.
به همین دلیل، ۹۷٪ مردم کشور ما در زندگی شان دچار مشکل شدند. چون غرق در نکات منفی شده اند.

آشکار است که افغانستان، مثل معتادین پل سوخته کابل که با نشه عادت کرده اند، با خون و مرگ خو گرفته. اما ایمان و باور داشته باش، هر اتفاقی که داخل زندگی تو رخ بدهد، به نفع تو است.

مگر نمی‌گوییم، خداوند، خدای خیر و برکت است. ما درک نمی‌کنیم چون ما قوانین خدا را نمی‌دانیم. نمی‌فهمیم، خداوند برای ما چی ها تدارک دیده است.

شاید حالا حال مان خراب باشد، شاید ناراحت باشیم، اما همه این بدبختی ها طلاست.

اگر ایمان داشته باشی، که پیش بینی مثبت رخ می‌دهد. ابراهیم دستگیر شده بود، دست و پایش بسته بود، هر کسی در آن وضعیت می‌بود سراسر وجودش را ترس فرا می‌گرفت، به راستی که احساس مرگ، انسان را شریر و زشت می‌سازد، اما ابراهیم در کمال آرامش می‌گفت:«داخل آتش مرا می‌خواهید بیندازید، به نفع من است»

«ما تمامی انسان‌هارا هدایت می‌کنیم، خواه سپاسگزار باشد خواه کفران نعمت بکند». تا حالا فکر کرده اید، چطور انرژی اطرافیان و نزدیکان مان روز به روز، ماه به ماه و سال به سال ما را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟.

راما چاندران نمونه جالبی ارائه داده است: اگر آدم سالم کنار آدم بیمار که فکر می‌کند دست قطع شده اش بی وقفه می‌خارد.

آرام دستش را بخاراند، خارش آن بیمار کمتر می‌شود و از بین می‌رود. زیرا احوالات مان با هم برابر هستند، با انرژی هایی که در وجودمان نهفته است، همدیگر را خواه ناخواه تحت تاثیر قرار می‌دهیم.

بیایید متاثر واقع شویم و از خودمان شروع کنیم. ایمان داشته باشیم به قدرت برتر. اعمال انسان بلندتر از کلماتش سخن می‌گوید. و خدایی هست که مقصد نهایی ما را تعیین میکند حتی اگر مقدمات آنرا خودمان کج و نامنظم ترتیب داده باشیم.