آنتونی آلبانیزی، نخستوزیر استرالیا، در اظهاراتی که بازتاب گستردهای در محافل بینالمللی یافت، اعلام کرد که کشورش در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سپتامبر ۲۰۲۵، بهطور رسمی فلسطین را بهعنوان یک کشور مستقل به رسمیت خواهد شناخت.
کابل ۲۴: تصمیم به رسمیت شناسی فلسطین که به گفته آلبانیزی با هدف تقویت تلاشهای جهانی برای پیشبرد راهحل دو کشوری، برقراری آتشبس پایدار در نوار غزه و تسهیل آزادی گروگانها اتخاذ شده، نشاندهنده چرخشی معنادار در سیاست خارجی استرالیا در قبال مناقشه فلسطین-اسرائیل است.
آلبانیزی در سخنرانی خود تأکید کرد که بهرسمیتشناختن فلسطین نهتنها گامی در راستای حمایت از حق تعیین سرنوشت مردم فلسطین است، بلکه پیامی روشن به جامعه جهانی برای تسریع در مذاکرات صلح ارسال میکند.
او با اشاره به وضعیت وخیم انسانی در غزه، از جمله تلفات غیرنظامی و بحران بشردوستانه، استدلال کرد که این اقدام میتواند به کاهش تنشها و ایجاد فضایی برای دیپلماسی کمک کند. به گفته وی، استرالیا بهعنوان کشوری با سابقه حمایت از صلح و حقوق بشر، نمیتواند در برابر رنجهای جاری در منطقه بیتفاوت بماند.
این تصمیم اما با واکنشهای متفاوتی روبهرو شده است. حامیان این اقدام، آن را گامی شجاعانه در راستای عدالت و حمایت از راهحل دو کشوری میدانند که میتواند فشار دیپلماتیک بر اسرائیل برای بازگشت به میز مذاکره را افزایش دهد. از سوی دیگر، منتقدان، از جمله برخی گروههای حامی اسرائیل در استرالیا و خارج از آن، این تصمیم را یکجانبه و بالقوه مخل روند صلح میخوانند.
آنها معتقدند که بهرسمیتشناختن فلسطین پیش از حصول توافق نهایی بین طرفین، ممکن است به پیچیدهتر شدن مذاکرات منجر شود.چالش دیگر، واکنش احتمالی متحدان کلیدی استرالیا، بهویژه ایالات متحده است. واشنگتن که همواره از راهحل مذاکرهمحور حمایت کرده، ممکن است این اقدام را در تضاد با سیاستهای خود ببیند.
با این حال، آلبانیزی تأکید کرد که استرالیا به همکاری با شرکای بینالمللی برای تضمین موفقیت این ابتکار ادامه خواهد داد.این تصمیم همچنین در داخل استرالیا بحثبرانگیز شده است. گروههای فلسطینیتبار و حامیان حقوق بشر از آن استقبال کردهاند، در حالی که برخی احزاب محافظهکار و لابیهای حامی اسرائیل خواستار بازنگری در این سیاست شدهاند.
در نهایت، اقدام استرالیا میتواند نقطه عطفی در سیاست خاورمیانهای این کشور باشد، اما موفقیت آن به توانایی کانبرا در مدیریت واکنشها و پیشبرد دیپلماسی مؤثر بستگی دارد.
