ترانههای داوود سرخوش همنوایی مهاجرت مان بود. هر زمانیکه به خاطرات مهاجرتِ نوجوانی میروم، ترانههای داوود سرخوش پاسخی به خاطرات غرقِ سرمیدانی، اکسلینت هیجوکشن هاوس، پرل و عملدار رود میدهد. داوود سرخوش پس از سالهای زیاد در نگاههای مات و مبهوتام ترانه میخواند” سرزمین من! یا مولا علی یا مولا
کسانیکه در حوزهی ادبیات گمنام هستند مترجمان اند، آنان را میتواند قهرمانان پشت ِ پردهای ادبیات لقب داد. مثلِ سربازان گمنام در حوزهی نظامی و تولید کنندگان برنامههای تلویزیونی، مانندِ کارمندان کارگران رسانهای، مثلِ نویسندگانی که برای مجری و گردانندگان برنامههای تلویزیونی و رادیویی مینویسند. کابل۲۴: همانگونه که در رسانههای
پیش از اینکه در باره کتاب «موزه تسلیم بیقید و شرط» اثرِ از دوبراوکا اوگرشیچ، بپردازم این شعر ماشا کاله کو شاعر آلمانی زبان لهستانی “پولندی” را اینجا میگذارم و اندکی دربارهی تبعید و تبعیدیها اشاره کوتاه میکنم. “دردِ کدام وطن؟ وقتی میگویم دردِ وطن، مرادم «رؤیا»ست، زیرا دیگر چیزی
