۱_ آفریقای جنوبی روابط سیاسی اش را با اسرائیل قطع کرد. خاویر میلی رئیس جمهور منتخب آرجانتین که یک ترامپیست تمام عیار است، قول داده که کشورش را به متحد اسراتژیک اسرائیل تبدیل کند!
کابل ۲۴: گروه بریکس امروز با فلسطینی ها همدلی نشان داد و جنگ اسرائیل در غزه را به باد انتقاد گرفت.
در حالی کە پیشتر گروه هفت کشور صنعتی به حمایت بی چون و چرا از اسرائیل پرداخته بود.
بی‌گمان حمابت پدرو سانچز نحست وزیر سوسیالیست اسپانیا از فلسطین و سوگیری محسوس ناندرا مودی رهبر راست گرای هند از اسرائیل مانع می‌شود که از شکافی قاطع میان جهان غربی و جهان شرقی سخن گفت.
اما یک تقسیم بندی هویتی میان شمال و جنوب جهان وجود دارد که در امتداد خطوط منافع سیاسی، ژئوپوبتیک و ملاحظات اقتصادی، کم رنگ و پررنگ می شود.
۲_ عملیات طوفان الاقصی که به اخگر جنگ بزرگ مقیاس کنونی تبدیل شد، طوفانی هم در جهان بین الملل برانگیخت.
عملیات انتقام جویانەی اسرائیل که به علت حجم گستردەی کشتار و ویرانی بحث برانگیز شده، شکافی بزرگ میان دولت ها پدید آورده است.
کشورهای جنوب عمدتا با آرمان فلسطین هم دلی می کنند، در حالی که جهان ثروتمند غربی تمام قد پشت اسرائیل ایستاده است.
انزوای اسرائیل در جهان سوم و اتکای آن به دولت های غربی مسبوق به سابقه است.
این شکاف هویتی پس از کنفرانس صلح مادرید در سال 1991 به تدریج کم رنگ شد و می رفت تا اسرائیل به عضوی عادی در جهان تبدیل شود.
۳_ در دهەهای 70 و 80 میلادی اسرائیل یکی از معدود کشورهایی بود که فعالانه از نظام آپارتاید و حکومت اقلیت سفیدپوست بر اکثریت سیاه پوست در آفریقای جنوبی و رودزیا حمایت می‌کرد.
در حالی که بلوک شرق سابق، و کشورهایی چون روسیه، چین، کوبا و … قاطعانه از مبارزات ضد استعماری مردم آفریقا پشتیبانی می‌کردند.
امریکا و متحدان غربی اش هم ضمن رعایت ملاحظات سیاسی و ژئوپولتیک خود در جنگ سرد ، با اعمال برخی تحریم ها فاصلەای معنادار از نظام آپارتاید و دیکتاتوری های راست گرا در آسیا و امریکای لاتین داشتند.
اما پشتیبانی اسرائیل از دیکتاتوری‌هایی مانند سوهارتو و مارکوس و پینوشه در اندونزی و فیلیپین و شیلی و حکومت جنرال ها در آرجانتین تابع هیچ قید و شرطی نبود.
در دهەی 90 هم با دستگیری عبدالله اوجالان در کنیا توسط موساد، به دولت ارتش مدار ترکیه کمک کرد تا جنبش کردها را تضعیف نماید.
تل آویو نه ملاحظات حقوق بشری و نه خط قرمزهای سیاسی داشت و صرفا در اندیشەی یارگیری و غلبە بر حس تنهایی و انزوا در محیط جهانی بود.
۴_ اکنون هم کمک های تسلیحاتی و امنیتی اسرائیل به خونتاهای نظامی میانمار و دیکتاتوری خانوادگی علیف در آذربایجان برگ دیگری از کارنامەی پر از غلط تل آویو است.
اسرائیل بر خلاف دولت های غربی حتی پس از کودتای نظامی و تعلیق دمکراسی در میانمار و قتل عام اقلیت روهینگا نیز کمک هایش را به میانمار قطع نکرد.
در قفقاز هم با تسلیح و تجهیز آذربایجان، ارمنی ها را به صورت دستەجمعی از سرزمین مورد مناقشەی قرەباغ تاراند.
در دوران جنگ سرد اسرائیل با داشتن دولت هایی که عمدتا توسط حزب چپ میانەی کارگر تشکیل می شدند، با راست جهانی به مغازله می‌پرداخت.
در حالی که امروزه جناح چپ به کلی از سیاست اسرائیل ناپدید شده و راست افراطی سکاندار اصلی سیاست آن شده است، از این رو هم ذات پنداری هویت طلبان راست افراطی در سطح جهان که پدیدەی سیاست امروز دنیا هستند با همتایان راست شان در تل آویو عجیب نیست.
ترامپ در امریکا، میلی در آرجانتین، مودی در هند، بولسونارو در برازیل، جانسون در بریتانیا و حتی به نوعی خانوادەی بن زاید در امارات، در مقام آنارکو کاپیتالیست‌های درجە اول عشقی فراتر از ستایش صرف، به دولت یهود دارند.
هر چند ممکن است از برخی دردسر آفرینی‌های آن نظیر افراط در خشونت علیه فلسطینی‌ها، ناراضی و سرخورده شوند.
۵_ جان کلام این که یکی از پیامدهای مهم حملەی حماس و واکنش غیرمتعارف اسرائیل، احیای دوبارەی مسالەی فلسطین پس از سه دهه زندگی نباتی در فاصلەی سال های 1993 تا 2023 بود.
از زمانی که پیمان صلح اسلو منعقد شد و بر اثر تداوم اشغال‌گری اسرائیل و تحولات سیاسی در خاورمیانه به روندی عقیم بدل شد.
اکنون در میان کشورهای جنوب انتقادات از امریکا بخاطر عمل به استنداردهای دوگانه بالا گرفته است. سکوت در برابر جنایات جنگی اسرائیل، همزمان هیاهو برای جنایات روسیه در اوکراین.
حمایت امریکا از عملیات نظامی خارج از چارچوب اسرائیل در غزه می‌تواند به تضعیف قدرت نرم آن و مدعای رهبری جهان آزاد در جنگ سرد فرضی علیه محور مسکو – پکن بینجامد.
این جنگ در صورتی که پایانی زودهنگام و فیصله بخش از حیث نیل به صلحی فراگیر نداشته باشد، مستعد آنست که مانند گذشته، تخیل روشنفکران و سیاستمداران را در جهان، حول خطوط هویتی و پیش فرض‌های ایدئولوژیک و سیاسی شکل دهد.
صلاح‌الدین خدیو
