وب‌سایت «لِتِرباکسد» خبرنگارهایش را به مراسم افتتاحیه‌ی فیلم‌ها می‌فرستد تا از سینماگران مشهور درخواست کنند فیلم‌های برگزیده‌شان را از تاریخ سینما اعلام کنند؛ البته تأکید روی «محبوب‌ترین فیلم‌های عمر» نیست بلکه قرار است یک نوع پیشنهاد تماشا به دیگران باشد.
کابل ۲۴: معمولاً می‌گویند چهار فیلم انتخاب کنند که بشود در کوتاه‌ترین زمان انجامش داد و در فشرده‌ترین حالت هم اعلامش کرد
دو سه روز پیش یک فهرست ۲۰ تایی از آقای کاپولا گرفته‌اند و در سایت‌شان منتشر کرده‌اند؛ ۲۰ پیشنهاد برای تماشا از دهه‌های مختلف که طبق گفته‌ی استاد، از آن‌ها الهام گرفته و تحت تأثیرشان بوده.
ترکیب جالب و عجیبی است:
سه فیلم از شاهکارهای سینمای صامت: آخرین خنده (مورنائو ـ ۱۹۲۴)، خیابان بی‌نشاط (پابست ـ ۱۹۲۵) و طلوع (مورنائو ـ ۱۹۲۷)
سه فیلم از شاهکارهای دوران انتقال به سینمای ناطق: فرشته‌ی آبی (اشترنبرگ ـ ۱۹۳۰)، چای تلخ ژنرال ین (فرانک کاپرا ـ ۱۹۳۲) و قطار سریع‌السیر شانگهای (اشترنبرگ ـ ۱۹۳۲)
[دلبستگی خاص کاپولا به سینمای اکسپرسیونیستی آلمان و بازتابش در فیلم‌های هالیوودی ابتدای دهه‌ی ۱۹۳۰، و هم‌چنین دنیای دل‌انگیز فیلم‌های اشترنبرگ جدی به نظر می‌رسد، خصوصاً که حتی چای تلخ ژنرال ین هم چندان شباهتی به دیگر آثار کاپرا ندارد و انگار اشترنبرگ کارگردانی‌اش کرده!]
یک نمونه از کمدی‌های اسکروبال دهه‌ی ۱۹۳۰: حقیقت وحشتناک (لیو مکری ـ ۱۹۳۷) که کری گرانت درخشانی دارد
مکانی در آفتاب (جرج استیونز ـ ۱۹۵۱) که اقتباسی از رمان یک تراژدی آمریکایی است
داستان توکیو (یاسوجیرو ازو ـ ۱۹۵۳) که قدر و منزلتش عیان است
کان‌کان فرانسوی (ژان رنوار ـ ۱۹۵۵) که کمدی موزیکال درجه یک آقای رنوار است
دعوت به رقص (جین کلی ـ ۱۹۵۶) که جالب است به آواز در باران ترجیح داده شده
چنگ برمه‌ای (کن ایچیکاوا ـ ۱۹۵۶) که از بهترین‌های ایچیکاواست و نامزد اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان هم بوده
خاکسترها و الماس‌ها (آندری وایدا ـ ۱۹۵۸) که از فیلم‌های مؤثر بر سال‌های جوانی کاپولا بوده
بدها آسوده می‌خوابند (کوروساوا ـ ۱۹۶۰) که هیچ تصور نمی‌کردم تنها انتخاب میان فیلم‌های کوروساوا باشد
شکوه علفزار (الیا کازان ـ ۱۹۶۱) که باز حتماً از رمانتیک‌های مؤثر بر سال‌های جوانی بوده
یک انتخاب از جری لوئیس: هم‌نشین زنان ـ ۱۹۶۱
امپراتوری خورشید (اسپیلبرگ ـ ۱۹۸۷) که باز هم به‌عنوان تنها انتخاب میان فیلم‌های اسپیلبرگ غیرمنتظره است
دو فیلم از رفیق شفیق، مارتین اسکورسیزی: سلطان کمدی (۱۹۸۲) و دیروقت (۱۹۸۵)
و تنها فیلم برگزیده از هزاره‌ی جدید: عشق خل‌وچلی (پل تامس اندرسن ـ ۲۰۰۲) که چه انتخاب فوق‌العاده‌ای است و نشانه‌ی خوش‌سلیقگی
جالب است که هیچ فیلمی از دهه‌ی ۱۹۷۰ یعنی دوران آغاز به کار نسل «هالیوود نو» در این فهرست وجود ندارد.
