ویشواشکومار رامش، تنها بازمانده سانحه دلخراش سقوط هواپیمای بوئینگ ۷۸۷ ایر ایندیا که از احمدآباد هند به مقصد لندن در ماه جولای پرواز کرده بود، خود را «خوششانسترین مرد زنده» توصیف کرد، اما از رنجهای جسمی و روحی عمیقی که پس از این فاجعه متحمل شده، سخن گفت.
کابل ۲۴: این سانحه که منجر به کشته شدن ۲۴۱ سرنشین شد، زمانی رخ داد که هواپیما دقایقی پس از برخاستن از فرودگاه احمدآباد در غرب هند، گرفتار شعلههای آتش شد و سقوط کرد.رامش که به طرز معجزهآسایی از لاشه هواپیما جان سالم به در برد، این فرار از مرگ را یک «معجزه» خواند. با این حال، او در غم از دست دادن برادر کوچکترش، آجی، که تنها چند صندلی آنطرفتر نشسته بود، عزادار است.
این فقدان، ضربه روحی سنگینی به رامش وارد کرده است. او پس از بازگشت به خانهاش در شهر لستر بریتانیا، با چالشهای روانی شدیدی مواجه شده و مددکارانش گزارش دادهاند که وی از «اختلال استرس پس از سانحه» (PTSD) رنج میبرد.
رامش هنوز نتوانسته با همسر و پسر چهارسالهاش ارتباط کلامی برقرار کند، که این موضوع به پیچیدگی وضعیت عاطفی او افزودهاست.
این فاجعه نه تنها زندگی رامش را دگرگون کرده، بلکه توجهات را به ایمنی پروازهای تجاری جلب کرده است. او که همهچیز خود را در این سانحه از دست داده، اکنون با درد جسمانی و زخمهای عاطفی عمیقی دستوپنجه نرم میکند.
مددکاران تأکید دارند که بهبودی او نیازمند حمایت روانی و اجتماعی گستردهای است. داستان رامش، روایتی از بقا در برابر فاجعه و مبارزه با پیامدهای آن است که نشاندهنده شکنندگی زندگی و قدرت روح انسان در مواجهه با مصیبت است.
این حادثه بار دیگر ضرورت بازنگری در استانداردهای ایمنی هوانوردی را برجسته کرده و همدردی جهانی را برای قربانیان و بازماندگان برانگیخته است.
