اگر به همان نقطهای برگردیم که راویِ داستان «الف» ایستاده؛ در مرز ناپیدای زبان و تجربه ایستادهایم، نقطهای که حضور جهان در «الف» از بازنمایی زبانی فراتر میرود. کابل ۲۴: آنچه راوی میبیند، با هیچ نظام نشانهای قابل ترجمه نیست. ذهن میبیند، درمییابد، اما نمیتواند بگوید. بورخس، با اشارهای لطیف،.
ویتگنشتاین این پرسش یه ظاهر ساده را سالها پیش، در کتاب «آبی» پرسید، سوالی که در واقع دریچهای بود به سوی عمیقترین مسائل فلسفی درباره ماهیت انسان، زبان، و واقعیت. و پرسش از این که: تعریف خود “تفکر” چیست؟ کابل ۲۴: ویتگنشتاین میپرسد ماشین میتواند درد بکشد؟ برای پاسخ به.
احساس سفید چیست؟ هر زبانی، رنگهای خودش را دارد. ممکن است یک زبان، پنج طیفِ متفاوت برای «آبی» داشته باشد و هر کدام را با یک کلمهی جدا بشناسند و در زبان دیگری نه تنها انواعی از «آبی» نباشد، حتی آن را با «سبز» یکی بدانند و برای هر دو.
