«تفریخ الشعراء»، این اصطلاح از نزار قبانی شاعر معروف سوری است. مصدر ((تفریخ)) با خاء در زبان عربی به معنای جوجه‌کِشی و تخم‌ریزی است؛ نزار قباني نخستین کسی بود که اصطلاح ((تفریخ الشعراء)) را به کار بُرد و در شعرش به خدمت گرفت. کابل ۲۴: مقصودش از ساخت این ترکیب.