چند تازنِ دیگر که جوان‌تر می‌نمودند و بوی تندِ عرق می‌دادند، دف‌زنان گِرد نشسته بودند و آهنگِ مشهور و قدیمی‌ “بادا بادا” را با لحن اندوه‌باری می‌خواندند: “بادا بادا، اِلای مبارک باد!، ای وا یارم ما دل به تو داده‌ایم توکل به خدا، اِلای مبارک بادا “ کودک که بودم،.