انسان در مکان زمان تصادفی پا به دنیا گذاشته به طور اتفاقی نیز از آن بیرون رانده شده است، به خود به ناتوانی‌ها و حدود زندگی خویش واقف است. کابل۲۴: پایان سرنوشت خود یعنی مرگ را در برابر چشم دارد. او از این دو عامل وجودی خویش خلاصی ندارد، نمی‌تواند.