من فراموش کرده بودم که وودی آلن چه بلندی را برای ” فیلم منهتن ” به ارمغان آورد – چگونه لحن و زمان آن بسیار لطیف بین کمدی و عاشقانه می لغزد. من سالها بود که آن را ندیده بودم و بیشتر خطوط اصلی ، یک خط ، عاشقانه بین.