مگالوپولیس اغلب بین رویا‌های خود و آنچه صرفا ممکن است، گیر کرده است. قطعا لحظاتی از ابداع خیره‌کننده دارد. وقتی سزار در شب به گوشه‌های تاریک‌تر و کم‌زرق‌وبرق شهر سفر می‌کند، از کنار مجسمه‌های متحرک غول‌پیکری عبور می‌کند: عدالت کورکورانه به دیوار تکیه داده و ترازوهایش به‌طور وحشیانه‌ای از تعادل.