من، شما و هر کس دیگر، به مثابه انسان، فقط و فقط از آن حیث که انسانیم و عضوی از گونه‌ٔ هوموساپینس، برخوردار از حقوقی هستیم که تا زمانی که زنده باشیم از ما غیرقابل انتزاع است. چیزی مثل مهاجرت غیرقانونی نمیتواند حقوق انسانیِ ما را از ما سلب کند..
آرنت و‌دلوز-گتاری بر این باور اند که در زمانه‌ی کنونی، ما همدست وضعیت ناعادلانه، سرکوب‌گرانه و غیرقابل تحملی هستیم که دیگران گرفتار آن اند، همدستی‌ایکه آگاهی از آن به تجربه شرم منجر می‌شود. کابل ۲۴: اما این شرم نه احساس گناه به همراه گونه‌ای احساس مسئولیت فردی، بلکه شرم بنیادین.
