غالبا عادت داریم که در خلال فیلم‌هایی که به هر نحوی با موضوع سفر به فضا آمیخته هستند، لحظات حماسی و تعلیق‌آفرین متعددی را نظاره کنیم که در دل آن‌ها گشت‌وگذاری به وسعت کیهان، وحشت‌های ناشناخته و یا انفجارهایی عالم‌آشوب به وقوع می‌پیوندند. کابل ۲۴: اپراهایی فضایی که نفْس سفر.

فیلم “جدایی نادر از سیمین”‌ (2011) به کارگردانی اصغر فرهادی، یکی از آثار برجسته سینمای ایران و جهانی است که با داستانی پیچیده و شخصیت‌های عمیق، موفق به جلب نظر مخاطبان و منتقدان بسیاری شده است. این فیلم جوایز متعددی از جمله اسکار بهترین فیلم خارجی زبان را کسب کرد.

وب‌سایت «لِتِرباکسد» خبرنگارهایش را به مراسم افتتاحیه‌ی فیلم‌ها می‌فرستد تا از سینماگران مشهور درخواست کنند فیلم‌های برگزیده‌شان را از تاریخ سینما اعلام کنند؛ البته تأکید روی «محبوب‌ترین فیلم‌های عمر» نیست بلکه قرار است یک نوع پیشنهاد تماشا به دیگران باشد. کابل ۲۴: معمولاً می‌گویند چهار فیلم انتخاب کنند که بشود.

۱۲۵ سال پیش در چنین روزی، خداوندگار تعلیق، استاد بلامنازع سینما، آلفرد هیچکاک بزرگ، در حومه لندن متولد شد. مولف خاص و مبدعی که سینما بدون او هیچگاه به جایگاه فعلی‌اش نمی‌رسید. کابل ۲۴: آلفرد هیچکاک تکنسین برتر سینمای امریکاست. حتی دشمنان متعددش هم نمی‌توانند این جسارت را به خود.

سینمای آزار، سینمای خاص و لایه‌مندی‌ست. رویین‌ترین لایه آن، سلاخی‌ قراردادهای ژانری است. سینمای آزار یک تعریف دم‌دستی هم دارد که بین عموم تماشاکران از آن به‌عنوان “فیلم مریض” یاد می‌شود. این دیت آثار به‌خودی‌خود جذاب هستند. پتانسیل‌های شگرفی دارند برای کاویدن و خلق معنا از دریچه‌ای پیشتربازنشده که عینک.

“زندگی‌های پیشین” یک قلم‌زنی خام‌دستانه، اما امیدوارکننده است. بگذارید دریچه ورود به تحلیل فیلم، تشریح همین عبارت بالا باشد که اتفاقا غلط‌انداز است. احتمال قریب به یقین، حتی کسانی که فیلم زندگی‌های پیشین دوست داشته‌اند نیز روی یک موضوع با مخالفین فیلم اتفاق نظر دارند و آن این است که.

پرداختن به اقلیت با دو رویکرد کاملا متفاوت ممکن می‌شود؛ در نگاه قدرت، اقلیت هنگامی پدیدار می‌شود که عده‌ای ‌‌‌با خروج از حدود هنجار‌ها و قواعد، ناهنجار تلقی شده و مقید به قرار گرفتن در وضعیت استثناییِ جمعی و مستمری می‌شوند که آنان را از حیات سیاسی محروم کرده و.