خبرنگار دو روز پیش: از اسراییل نمیخواهید، آتش بس کند؟
ترامپ : سخت است کشوری را که میبرد متوقف کرد.
امروز: ایران و اسراییل همزمان پیش من آمدند و گفتند :«صلح»
۱- بعد از هر جنگی نوبت جنگ روایتهاست و ترامپ اینبار هم میخواهد پیشتاز باشد. لحن چندپیام اخیر ترامپ چند ویژگی قابل توجه دارد هیچکدام از آنها منطبق بر واقعیتهای دیپلماتیک نیستند ادعای دیدار یا تماس همزمان ایران و اسرائیل با ترامپ، با توجه به واقعیات جاری سیاست منطقهای و خصومتهای تاریخی، غیرقابل باور است.( الجزیره میگوید این آتش بس با اعلام آمادگی اسراییل و سپس درخواست ترامپ از قطر برای میانجیگری بوده است).
۲-این پیام را باید در بستر سیاست داخلی امریکا فهمید. ترامپ در کارزارهای انتخاباتی خود همواره کوشیده با بزرگنمایی نقش خویش در سیاست جهانی، بهویژه در خاورمیانه، خود را بهعنوان معمار صلح و رهبر قاطع معرفی کند؛ حتی اگر این تصویرسازی هیچ مبنای عملی نداشته باشد. مخاطب اصلی این پیام، نه مردم ایران یا اسرائیل، بلکه رأیدهندگان امریکاییای هستند که باید باور کنند رهبری معنوی با رویکردی فراجناحی و چه بسا شایسته جایزه صلح نوبل است.
لحنی هیجانی، قهرمانمحور، و بیتوجه به پیچیدگیهای واقعی صحنه سیاست بینالملل.ترامپ در این متن میکوشد نقش خود را فراتر از یک میانجی ساده نشان دهد: او کسیست که زمان مناسب را تشخیص داده، دو دشمن را به صلح فراخوانده، و آیندهای سرشار از «عشق، صلح و شکوفایی» برای آنان پیشبینی میکند.
در عین حال، هشدار میدهد که این آینده در گرو وفاداری به چیزی است که او آن را «راه راستی و حقیقت» مینامد. اصطلاحاتی الهیاتی که نسبتی با اصطلاحات متداول چند روز گذشته او یا سیاست ندارند.
بیانی صلحطلبانه که با بیانی مقدسمآبانه انسان را یاد کشیشها یا مبشران معنویت و اخلاق میاندازد که در تلاش است او را نه به عنوان رییسجمهوری زمینی که بر مبنای قواعد زمینی مشوق و حامی تجاوز اسراییل بوده که همچون پدری آسمانی نشان دهد که حالا بین فرزندانش صلح برقرار کرده و برای هردوی آنها برکت میخواهد!
