خیرت ویلدرس ، را بزرگترین کابوس مهاجران می‌دانند. سیاستمدار پوپولیست راست افراطی و مخالف اتحادیه اروپا، پیروز انتخابات هلند شد و اکنون در یک قدمی به دست‌آوردن پست نخست‌وزیری است.
کایل ۲۴: مادربزرگ ویلدرس یهودی اندونزیایی بوده است. ویلدرس اگرچه گرایش‌های یهودی و حمایت تمام‌قد از اسراییل را پنهان نمی‌کند، اما سالهاست با رنگ‌مویی که چهره‌ای کاملا هلندی به او می‌دهد و موهای قهوه‌ای‌اش را پنهان می‌کند، معتقد است که: «یافتن تروریست خیابانی ساده است، کافی است به ظاهر عابران دقت کنید اگر ظاهر خارجی داشتند، تروریستند».
خوش‌بینی به پایداری لیبرال دموکراسی در غرب، چندسالی است که به شدت مخدوش شده است. رکود اقتصادی و ناتوانی لیبرال دموکراسی در استمرار و تضمین رفاه اقتصادی، آسانی ترویج اخبار دروغین و نفرت‌پراکنانه در فضای مجازی، جنبش ضدنخبگانی که راه را برای افراطی‌گری و هیاهو باز کرده است و از بین رفتن یکدستی‌های قومی، نژادی و اقتصادی از عمده‌ترین دلایل آن برشمرده شده است.
پیروزی ویلدرس پوپولیست و راستگرا با همان منطقی تحقق یافت که عموم پوپولیست‌ها به آن عمل می‌کنند:«ساده نشان دادن حل مسائل پیچیده برای مردم خشمگین و خسته».
این موفقیت، تحقق پیش‌بینی آنهایی بود که با پیروزی پیاپی راستگرایان پوپولیست در اروپا، از ظهور «دموکراسی‌های غیرلیبرال» یا « دموکراسی‌های بدون حقوق فردی» خبر می‌دادند.
ابتدا قرار بود لیبرال دموکراسی‌ها هم از حقوق فردی (لیبرالیسم)محافظت کنند و هم دیدگاه عمومی را به سیاست عمومی(دموکراسی) تبدیل کنند اما حالا حقوق‌فردی را قربانی، تحقق دیدگاه عمومی می‌کنند. نتیجه این امر بروز تناقض‌هایی است که زمینه بروز نژادپرستی، مهاجرستیزی و نابردباری عقیدتی را در دل نظام‌های لیبرال دموکرات، فراهم می‌کند.
این پوپولیست‌های نوظهور آنچنانکه «یاشا مونک» در کتاب «مردم علیه دموکراسی» می‌نویسد، نتیجه غلبه خواست عمومی بر حقوق فردی و پیروزی خود را مدیون برانگیختن خشم عمومی علیه گروه‌های مذهبی و قومی هستند اما هدف دوم و اصلی آنها، تضعیف رسانه‌ها و نهادهایی است که ادعای نمایندگی انحصاری آنها در نمایندگی مردم را زیر سوال می‌برند.
پیروزی خیرت ویلدرس، اولین مورد از برآمدن راست پوپولیست و به‌پاخواستن دموکراتیک مردم علیه لیبرالیسم نبوده و آخرین آن هم نیست.
این‌موجی است که در پرتو پایان دوران طلایی اقتصادی که لیبرال دموکراسی هم آفریننده و هم بهره‌مند آن بود، دامان بسیاری از کشورهای دیگر را خواهد گرفت و جهان را دچار چالش‌های جدی‌تری خواهد کرد.
