چند سال پیش، خانواده‌ای در هم‌سایه‌گی ما می‌زیست که شاید هم پس از دیدن سریال هندی ” خشو هم زمانی عروس بود”، نام دخترش را ” تُلسی” گذاشته بود.
جاوید فرهاد
کابل۲۴: ماجرای دل‌زده‌گی “تُلسی” از آموزش -که آن هنگام ۱۰ سال داشت- زمانی آغاز شد که یک‌روز با چشمان اشک‌آلود از مکتب به خانه آمد و گفت که به دلیل “ریش‌خند” شدن از سوی هم‌صنفانش، دیگر به مکتب نمی‌رود؛ زیرا بچه‌های هم‌سن و سالش به او با طعنه و استهزا می‌گویند که :”تُلسی! چی کده مهیر ویرانی‌ات را؟”
مهیر ویرانی در سریال هندی “خشو هم زمانی عروس بود” نقش شوهر تُلسی را بازی می‌کرد و دخترک که اصلن از ماجرای این سریال چیزِ زیادی نمی‌دانست، از نامی که بر او گذاشته شده بود، وحشت می‌کرد.
یک‌روز هم، یکی از آموزگارانش در صنف از او پرسیده بود که معنای نامش چیست و او در مانده بود که چه بگوید.
در بیرون هم به دلیل استهزا و اهانت بچه‌های هم‌سایه که هم‌سن و سالش بودند، به سختی بیرون می‌آمد و از این مورد رنج می‌بُرد.
پسان‌ها که کمی بزرگ شد، مادر و پدرش ناگزیر شدند که نامش را در شناس‌نامه به “نرگس” تغییر بدهند تا مبادا دیگر ریش‌خندش نکنند؛ ولی از آن‌جایی که نرگس به “تُلسی” معروف شده بود، پرزه‌گویی و متلک پرانی‌ها در باره‌‌اش پایان نیافت و خانواده‌اش یک‌روز از آن گذر به دلیل اذیت و آزار نرگس کوچیدند و دیگر از سرنوشت آنان در آن کوچه خبری نشد….
در جامعه‌ای که هنوز با کم‌بودهای فرهنگی فراوان روبه‌رو است، در هنگام نام‌‌‌گذاری، باید بسیار وسواس و دقت به خرج بدهیم؛ زیرا کوچک‌ترین بی‌توجهی در این مورد، سبب اهانت، بدخُلقی و دل‌زده‌گی کودکان ما از آموزش و اجتماع می‌شود و در آینده عقده‌های ناشی از سرخوردگی، ترس و اهانت را در آنان به‌بار می‌آورد.
از سوی دیگر نام نهادن مناسب بر کودکان، بازگو کننده‌ی میزانِ دانایی ما از فرهنگ، زیبایی و ارزش‌های شناخته شده در جامعه است که باید به آن‌ها توجه شود.
جاوید فرهاد
