«الیزابت مکینتاش» در سن 100 سالگی در ایالات‌متحده جان خود را از دست داد. الیزابت از سال 1943 برای اداره خدمات استراتژیک آمریکا کار می‌کرد؛ سازمانی که بعدها به CIA تبدیل شد. او به زبان جاپانی مسلط بود و از طراحان اصلی «تبلیغات سیاه» بود.
به گزارش کابل۲۴، به نقل از تلگراف، پس از برملا شدن گذشته «ایلین بِرگوین» عکسی از او منتشر شد که مربوط به 78 سال قبل بود و او را در حال لبخند زدن در یونیفرم نظامی‌اش نشان می‌دهد. پس از گذشت سال‌ها عکس او در فضای مجازی و رسانه‌ها پخش شد.
با مرگ ایلین بِرگوین سلاح‌های نگهداری شده در خانه‌اش نیز کشف شد
برگوین در حقیقت هشت سال پیش فوت کرد و یک مستمری‌بگیر بی‌سر و صدا بود که مرگش حتی برای همسایه‌هایش نیز چندان اتفاق خاصی نبود. البته شایعه‌ای پخش شده بود که او زمانی برای MI5 کار می‌کرد. یک سال پس از مرگش یک مسلسل دستی SMG در خانه توئیکنهم او پیدا شد که باعث شد نگاه‌ها نسبت به او تغییر کند.
در نهایت مشخص شد که او در سال 1945 برای بریتانیا در برلین کار می‌کرده است. این بدین معنا است که احتمالا برگوین هنگام بازجویی زندانیان نازی پس از جنگ به عنوان تایپیست یا مترجم مشغول به کار بوده است. اما چرا او باید یک مسلسل دستی را در خانه نگه دارد؟
برخی می‌گفتند که او برای محافظت از خودش آن را نگه داشته و برخی دیگر نیز می‌گفتند به عنوان یادگاری آن را نزد خود نگه داشته است، ولی به احتمال زیاد تحویل آن اسلحه پس از مدتی دشوار بوده است.
مسلسل دستی پیدا شده در خانه ایلین برگوین کاملا سالم است
خانم برگوین مانند تمام کسانی که به طور مخفیانه در جنگ فعال بودند از شغل خود به دیگران چیزی نمی‌گفت. با این حال، او تنها زنی نبود که پس از جنگ اسلحه‌اش را نزد خودش نگه داشت.
«کنت کریستینا اسکاربک» که با نام «کریستین گرانویل» نیز شناخته می‌شود یک هفت‌تیر لهستانی «ویس رادوم» داشت. کریستین گرانویل اولین زنی بود که در جنگ جهانی دوم به عنوان مامور ویژه بریتانیا شروع به خدمت کرد و همچنین به عنوان یک زن رکورددار بیشترین طول دوران خدمت در بریتانیا بود.
او بر سر آن اسلحه با صاحبش درگیر شد و جان سالم به در برد. آن اسلحه حالا در موزه سلطنتی جنگ نگهداری می‌شود. چاقوی تکاوری کریستین همراه با غلاف چرمی‌اش نیز 20 سال بعد پیدا شد. این چاقو زیر لباس‌ها و کاغذ‌های چمدان فراموش‌شده‌اش در انبار هتل لندن پیدا شد. او در سال 1952 در همین هتل به قتل رسید.
داپنه پارک نیز در جنگ جهانی دوم و سازمان MI6 بریتانیا مشغول به کار بود و در سن هشتاد سالگی اسلحه خود را تحویل داد. یکی از دوستانش به خانه او آمد و گفت که اگر کسی آن را اینجا پیدا کند برای تو خیلی بد خواهد شد. هفتاد سال پیش کسانی مانند کریستین و ایلین به صورت مخفیانه در سراسر اروپا برای بریتانیا مشغول به کار بودند و جاسوسی می‌کردند.
«الیزابت مکینتاش» در سن 100 سالگی در ایالات‌متحده جان خود را از دست داد. الیزابت از سال 1943 برای اداره خدمات استراتژیک آمریکا کار می‌کرد؛ سازمانی که بعدها به CIA تبدیل شد. او به زبان ژاپنی مسلط بود و از طراحان اصلی «تبلیغات سیاه» بود. الیزابت مکینتاش نامه، مقاله یا جزوه‌ها را جعل می‌کرد و با پست و هواپیما بین نیروهای ژاپنی پخش می‌کرد. آن کاغذها حاوی مطالبی بود که هدفش تضعیف روحیه نیروهای ژاپنی بود که با موفقیت هم عملی شد.
در طول جنگ جهانی دوم مردان در مقابل تیربارهای دشمنان کشور خود می‌ایستاندند و زنان هم اغلب در قالب شغل‌های فرعی مانند تایپیست، مترجم و تلفنچی به کشور خود خدمت می‌کردند. در برخی موارد نیز زنان از حد انتظار فراتر ظاهر شدند. برای نمونه می‌توان به نانسی ویک استرالیایی اشاره کرد که توانست 7000 مرد را جلوی 22 هزار سرباز آلمان نازی رهبری کند. ویرجینیا هال یکی دیگر از این زنان بود که برای بریتانیا و ایالات متحده کار می‌کرد و یک پای مصنوعی داشت.
کریستین گرنویل در لهستان به دنیا آمد، ولی برای بریتانیا جاسوسی می‌کرد
البته پس از جنگ تبعیض جنسیتی دوباره در سطح جامعه پدیدار شد. این زنان شجاع نیز مدال‌های نظامی را دریافت کردند اما به دلیل زن بودنشان از ذهن مردم جامعه‌شان فراموش شدند.
