دره‌های پر و پیچ غرب ناروی جایی است که دریای شمال در عمق این دره ها پیشروی کرده است، آب دره‌های زیبا را تشکیل داده است و به نامهای گوناگون یاد می‌شوند. بخشی از این دره‌های دریایی، موسوم است به دریای هاردینگر. یکی از دهکده‌های کوهستانی که در مجاورت این.

کوتارو تاکادا که سوار بر خر از نقاط دیدنی ترکیه دیدن کرده گفت: مردمی که من را دیدند واکنش‌های متفاوتی نشان دادند. آن‌ها فکر کردند من یک افغان و یک چوپان هستم. وقتی به آن‌ها گفتم که جاپانی هستم باور نکردند. به گزارش کابل۲۴ به نقل از فرارو، در حالی.

هشت‌ساله بودم و با پدر زنده‌یادم که به‌تعبیر خودش یکی از پیروان طریقه‌ی “چشتیه‌ی شریف” بود، هر پنج‌شنبه‌شب، به‌ خانقاه “کوچه‌ی علی‌رضاخان” در شهر کهنه‌ی کابل می‌رفتم. فضای خانقاه گرم و با حال بود. مردان زیادی از هر طیف و تبار، برخی دستار بر سر، برخی کلاهِ سورِ قره‌قل بر.

نگرش بیدل در این بیت (نبری گمان که یعنی به خدا رسیده باشی) اشاره‌ای‌ست به‌کسانی که بدون بیرون رفتن از تعلقاتِ خودی (نفس) گمان می‌برند که به‌خدا رسیده‌اند و این گمان، تصور کاذبی‌ست که آنان را فریفته‌است. “نبری گمان که یعنی، به‌خدا رسیده باشی تو ز خود نرفته بیرون، به.

بالیوود بیش از هر کشور دیگری در سراسر جهان فیلم تولید می‌کند و فیلم‌های هندی زبان در بین بیش از ۱۰۰۰ فیلم در سال بیش‌ترین نمایش را دارند. صنعت فیلم هند سالانه نزدیک به ۲ میلیارد ۳ دالر (۱.۹ میلیارد یورو) درآمد دارد. زمانی بالیوود را مترادف با سینمای هند.

سال‌ها پیش از امروز، در گذرِ “شوربازار” کابل، مردی به‌نام “کاکه رجب” در یک هوتل تنگ و تاریک که دیوار‌های کاه‌گِلی دود زده داشت و چند تصویر رنگ‌ورو رفته‌ی هنرپیشه‌های سینمای هند مانند: میناکماری، دلیپ‌کمار، مدهوبالا و داراسِنگ در آن آویخته شده بود، کباب می‌پخت. کابل۲۴: هنگامی که از آن‌جا.

“… چه‌ها که نوشتیم!” کتابی‌ست از زنده‌یاد “ره‌نوردِ زریاب” داستان‌نویس، پژوهش‌گر و ادبیات‌شناس برجسته‌ی کشور. کابل۲۴: این کتاب، در برگیرنده‌ی دوازده نوشته‌ی پژوهشی است که سال‌ها پیش برای بار نخست و سپس برای بار دوم با افزوده‌ها و ویرایش تازه از سوی انتشارات “عرفان” در ایران منتشر شده‌است. من گپ‌هایم.

ساربان؛ پیرمرد که موهای ژولیده، ریشِ انبوه، ابروانِ درشتِ پیوسته و چشم‌های کلان و کشیده داشت، با بالاپوش سیاه زمستانی‌اش در تابستان و زمستان گشت‌وگذار می‌کرد. کابل۲۴: همیشه زیرِ لب با خودش نجوا می‌کرد و آرام آرام حرف می‌زد و سپس می‌خندید. بعد ابروانش درهم می‌رفت و گویی اندوه جان‌کاهی.