سید ابوطالب مظفری: برف آمده به قامت قحطی و انتحار گلشا چگونه سر کند امسال تا بهار؟ در خانه سوخت نیست غذا نیست جامه نیست با کودکان چه چاره کند مادر دچار در مطبخ آه نیست که با ناله دم شود «رستم» فقیر و خسته و دلگیر و قرض‌دار تا.

طنز ابوالعلای معری شاعر نابینای سوری در «رسالة الغفران» بي‌نظیر است. این رساله و نوشتار ابوالعلا که بی‌شباهت به اراداویراف‌نامه نیست، پاسخی است سخت طعن‌آمیز، با طنزی بدیع به «ابن‌قارح» ادیب هم‌روزگار معری که باور داشت شاعران به دلیل بی‌توجهی به مناسک دینی و شراب‌نوشی و غزل‌سرایی جایگاه‌شان دوزخ است..

دقیقا نمی‌دانم اصطلاح سانتی‌مانتال از کجا آمده‌است اما عموما بر نوعی از ادبیات عامه‌فهم اطلاق می‌شود. برای‌تان مثال بزنم، استاد فریدون مشیری یک نابغه بود، شعرهایش خیابان به خیابان و دهن به دهن در همه سرزمین‌های فارسی رواج یافت، اما هیچ‌وقت، شاعر جدی نشد، فریدون توللی هم همین‌طور و فروغ فرخزاد.

شعری که نتواند معنای تازه و تاثیر معنایی تازه‌ای خلق کند شعریت خود را از دست داده است و به نظم و یا نثر ساده بدل شده است. ظاهرا چنین به نظر می‌رسد که در درون هر شعر دستگاه معجزه آسایی است که هر از چندی معنای تازه ای برای.

شعر شناسه شاخص و هویت ذاتی زبان فارسی است. تصور نمی‌شود که در هیچ زبانی به اندازه فارسی، شعر مبنا و محور باشد. همین پیوند پایدار است که به شعر با وجود این‌که همچون موسیقی، زبان مشترک جامعه انسانی، زبان عشق که ویژگی مشترک انسان در همه‌جا و در تمام.

تفاوت عمده ی شعر و نا شعر (نثر) در این است که شعر از جنس آگاهی نیست. شعر هنر چه گفتن نیست، هنر چگونه گفتن است. وقتی شعر حافظ می‌خوانیم، به دنبال این نیستیم تا بدانیم که حافظ چه گفته است. شاید نتوان دو مفسر  و یا حتی دو خواننده‌ی.

ما شعر می‌خوانیم تا از آن لذت ببریم. شعر خواندن با هدف آگاه شدن نیست؛ ما شعر نمی‌خوانیم تا دانش ما بیشتر شود. برانگیخته شدن عاطفه و تحریک احساس نیز نمی‌تواند هدف اصلی شعر خواندن باشد. کابل ۲۴: ما شعر می‌خوانیم و حس و حال ما ممکن است دیگرگون شود.