چرا رهبران دموکرات، به خیر جمعی و رهبران اقتدارگرا به منافع دستهای میاندیشند؟
دیکتاتورها بالفطره و مادرزاد دزد و اهریمن نیستند، لااقل، الزاما اینگونه نیستند. در مقابل، رهبرانی که به طمع انتخاب دوباره زندگی خود را وقف رفاه حال مردم میکنند نمیتوانند قدیس باشند و به سختی میتوان آنها را فرشتههای مقدسی دانست که تنها به فکر مردمند. بروس بوئنو دمسکیتا* کابل۲۴: در.