آیا دشمنِ دشمن من، دوست من است؟ 

اگر چند رسالت بنیادین را برای پروژهٔ فلسفی نیچه تعریف کنیم، یکی از آن‌ها که خود نیچه نیز به‌شدت بر آن متمرکز بود، «بازسنجی و ارزش‌گذاری مجدد ارزش‌ها» است. کابل ۲۴: نیچه این پروژه را در «تبارشناسی اخلاق» به اوج خود رساند. دلوز در کتاب «نیچه و فلسفه» می‌نویسد که.

Read More

دیدار دیو و دلبر؛ ژان پل سارتر چرا با یک تروریست دیدار کرد؟

طبق گفته کوهن بندیت تنها جمله‌ای که از سارتر در مورد بادر پس از جلسه ملاقات شنید این بود که سارتر پس از یک مکث و سکوت گفت:”این بادر چه احمق است”. در نتیجه، آن دیدار با شکست همراه شده بود. ظاهرا این درشت گویی سارتر کم‌تر بازتابی از احساسات.

Read More

درگیری مولانا با نیچه و شوپنهاور در مورد عشق

مولانا مانند آفتاب به بدور خود می‌چرخید اشعاری را زمزمه می‌کرد. نورعشق اش مریدان اش را هم به حرکت و گردش درآورده بود و مانند سیارات نظام شمس هم بگرد خود می‌چرخیدند و هم بگرد آفتاب خود. صدای موسیقی و نغمه‌های دلنشین، فضا را پر کرده بود و شور و.

Read More

چرا نیچه از سوسیالیسم متنفر بود؟‌

فریدریش نیچه در طول زندگی خود از سوسیالیسم با تحقیر یاد می‌کرد. به گفته او طرفداران سوسیالیسم و سایر مدافعان برابری طبی یک هدف داشتند: هم سطح کردن اختلافات و سرکوب نبوغ فردی. یکی از دغدغه‌های اصلی اندیشه سیاسی نیچه از این آثار اولیه تا کار پخته‌تر او در اثر.

Read More

«اگر حقیقت زن باشد چه خواهد شد؟» به مناسبت روز فلسفه

فلسفه‌ورزی عجیب‌ترین کار ما در این جهان است. بعد از ۲۵۰۰ سال نه توانسته‌ایم مسائل سنتی فلسفی مثل وجود و عدم، وحدت و کثرت و غیره را حل کنیم و نه مسائل انسانیِ اگزیستانسیالیستی دوران مدرن مثل؛ آزادی، تنهایی، مرگ، اضطراب و…را! کابل۲۴: چرا فلسفه تمام نمی‌شود؟ چرا هنوز هم.

Read More

وقتی نیچه گریست

کتاب وقتی نیچه گریست اثری در فلسفه، روانشناسی و همزمان داستانی بسیار گیرا و جذاب است برای افرادی که شناخت کافی از این حوزه‌ها ندارند. کابل ۲۴: اروین یالوم استاد دانشگاه و یک روانکاو ماهر است که روش نوینی در آموزش‌های خود برگزیده است. او تلاش کرده تا بنیان فلسفی.

Read More

«اگر حقیقت زن باشد چه خواهد شد؟» (۱)

نیچه با سرزنش فلسفه سرد و بی‌روح آکادمیک می‌گوید، اندیشیدن مثل رقص است، تمرین می‌خواهد و سرانگشتانی که ریزه‌کاری‌ها را حس کند، توانایی رقصیدن با پاها، مفهوم‌ها، واژه‌ها، رقصِ با قلم و آموختنِ نوشتنِ آن! (غروب بت‌ها، ترجمه داریوش آشوری، ص۹۶-۹۴) مژگان خلیلی ویتگنشتاین درِ گوش مخاطب می‌خواند؛ جهان خودت.

Read More

نیچه یا مارکس

از میان نویسندگان بزرگ قرن نوزده تنها دو نفر از عصر خود پیشی گرفتند: بالزاک و استاندال. بالزاک به عنوان نویسنده بورژوازی از «فرد» آغاز می‌کند، اما به تدریج درمی‌یابد که «فرد» هرچند قدرتمند از چنان قدرتی برخوردار نیست که آزاد باشد بنابراین از جهانی می‌گوید که گرچه از فرد.

Read More