بعد از به قدرت رسیدن طالبان زندگی برای بخش قابل توجه جامعه رنگ باخته است. در این میان زنان که در افغانستان نسبت به مردان آسیب‌پذیرترهستند تبدیل به بحران شده‌است. زنان در ادارات دولتی از کار منع شده‌اند، وزارت زنان که معتبرترین نماینده زنان افغانستان در حکومت و جامعه بین المللی محسوب می‌شد نیز از فهرست وزارت خانه‌‌های کشور خط خورده‌است.
هرچند اخیرا طالبان اعلام کرده‌اند که وزارت زنان را منحل نکرده‌اند و این وزارت به زودی با یک سازوگار جدید به کارش ادامه خواهد داد.
هنوز روشن نیست که این ادعا چقدر واقعی است.
زهرا قربانی یکی از فعالین حقوق زنان در کابل معتقد است که طالبان نیمه عظیم جامعه را نمی بیند. زنان در تمام تحولات کشور نقش مهم و حیاتی داشته‌اند و نباید از بدنه حکومت حذف شوند.
قربانی می‌گوید: ما از این که وزارت زنان از بدنه کابینه حذف شده است ناراحت هستیم. این وزارت از جامعه کلان زنان نمایندگی می‌کرد. حذف این وزارت بعنی نادیده گرفتن زنان کشور است.
این در حالیست که تنها حذف وزارت زنان از بدنه حکومت خبرساز نشده‌است. منع دختران بالای صنف ششم از مکاتب نیز یکی از مهم‌ترین مواردی است که نشان می‌دهد آینده زنان کشور تاریک و نامعلوم است.
طالبان دستور داده اند که تا اطلاع آن‌ها دختران بالای صنف ششم از حضور در مکاتب خودداری کنند. اتفاقی که موج عظیمی از اعتراضات را در افغانستان و خارج از کشور به همراه داشت.
سازمان‌های حمایت از زنان در خارج از کشور نیز در مورد منع حضور دختران از مکتب بارها از طالبان خواسته اند که مانع حضور دختران در مکاتب نشوند.
ملاله یوسف‌زی نیز به همراه چندین شخصیت دیگر فعال حقوق زنان به طالبان نامه نوشته‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند و خواستار بازگشایی مکاتب دخترانه در سراسر افغانستان شده‌اند.
اخیرا نمایندگی سازمان ملل در کابل اعلام کرده است که نماینده این سازمان در دیدار با سران طالبان خواستار بازگشایی مکاتب دخترانه شده اند.
این سازمان اعلام کرده است که طالبان توافق کرده‌اند که به دختران 6 ولایت کشور اجازه رفتن به مکابت را خواهند داد.
حسنا احمدزی که بیش از 15 سال است برای دختران تدریس می‌کند می‌گوید که منع دختران از مکاتب جفا نابخشدنی است.
او معتقد است که در عصر کنونی که جهان به سمت علوم مدرن حرکت است حکومت مستقر در افغانستان مانع کار و تحصیل دختران می‌شود.
خانم احمدزی می‌گوید: من 15 سال است که در مکاتب مختلف دخترانه تدریس کرده ام دختران زیادی از این مکاتب رشد کرده اند، چگونه می‌شود که جلو تحصیل نصف از جامعه را گرفت؟
زلمی خلیل‌زاد نماینده پیشین امریکا در باره صلح افغانستان، کسی که توافق‌نامه «دوحه» را، مهندسی و امضا کرده است نیز با تصمیم طالبان با حضور دختران در مکاتب مخالفت کرده‌است و خواستار لغو این تصمیم از سوی طالبان شده است.
اکنون زنان و دختران فعال حقوق بشر افغانستان بارها نسبت به تصامیم طالبان در باره حق تحصیل و کار دست به اعتراض زده‌اند. اعتراضاتی که چندین بار از سوی طالبان به خشونت کشیده شده است.
امروز چهارم عقرب نیز شماری از دختران و زنان درکابل نسبت به عدم دسترسی به کار و تحصیل در پایتخت، دست به اعتراض زدند.
«حق تحصیل» «حق کار» از عمده شعار های امروز زنان معترض در کابل بود.
نوریه هما، یکی از این معترضین می‌گوید که تا حکومت طالبان تن به خواسته زنان ندهد، دست از اعتراض بر نمی‌داریم.
خانم هما می‌گوید: وزارت زنان که نماینده ما در حکومت بود بسته شده است، دختران از مکتب منع شده‌اند، زنان از حضور در ادارت دولتی نیز منع شده اند، آیا ما عضو این جامعه نیستیم؟ چرا ما نادیده می‌گیرند، ما می‌خواهیم در رشد این جامعه سهیم باشیم، در دولت کار کنیم، معلم باشیم، در اقتصاد شور نقش داشته باشیم، در جامعه هنری هم سهم داشته باشیم پس ما را نادیده نگیرید.
از آغاز حضور طالبان در قدرت، زنان معترض بارها به وضعیت پیش آمده برای زنان دست به اعتراض زده‌اند که در برخی موارد با خشونت نیز به همراه بوده‌است.
شهلا حیدری
