اظهارات روزها و ساعات اخیر مقامات امریکایی و اسرائیلی، حاکی از یک تشدید جدید در شرایط منطقه است. امری که باعث طرح فرضیههای مختلف دربارهی کشور احتمالی مورد حمله میشود.
کابل ۲۴: اگر سخنان ترامپ بهتنهایی مدنظر قرار گیرد، علاوه بر کشورهای واقع در خاورمیانه، دو کشور نیجریه و ونزوئلا که بهترتیب در قارههای آفریقا و امریکا واقعاند، کاندیدای بمباراناند!
طبعاً این گزینهها چندان ربطی به اسرائیل ندارند. پس باید گزینهها را محدود به خاورمیانه کرد و به اهدافی نظیر ایران، یمن، عراق و لبنان اندیشید.
در شرایط فعلی احتمال حمله به ایران و حوثیهای یمن اندک است و دستکم جزو اولویتهای استراتژیک مهاجمان نیستند. دو گزینهی باقیمانده حزبالله لبنان و حشدالشعبی عراق است.
به احتمال قوی اسرائیل در پی حملهای بزرگ در مقیاس سپتامبر و اکتبر پارسال به حزبالله است. مواضع تند آمریکا و اسرائیل علیه دولت لبنان و سازمان حزبالله و نارضایتی آنان از عدم خلع سلاح این گروه، مؤید این نظر است.
تلآویو و واشنگتن به این نتیجه رسیدهاند که جنگ سال گذشته و حملات تقریباً روزمرهی پس از آتشبس، برای تضعیف کامل این سازمان کافی نبوده و جنگی دیگر لازم است.
همزمان دولت لبنان را هم برای لبنانی کردن این جنگ در میانمدت تحت فشار گذاشتهاند.با این اوصاف شاید حساب حشدالشعبی را هم با حساب حزبالله مخلوط کردهاند.
تنها گروه متحد نیابتی ایران که تقریباً از ضربات دو سال اخیر جان سالم بهدر برده و احتمالاً در دوران پس از اسد نقشی جایگزین در اتصال ایران و ضاحیه و تلاش برای بازسازی حزبالله را بر عهده داشتهاست.
از اینرو حمله به حشد و تضعیف آن نهتنها ضربه به ایران و حزبالله محسوب میشود، بلکه به تضعیف وزن و جایگاه شیعیان در انتخابات روزهای آینده هم منجر میشود.
برای نخستینبار طی دو دههی اخیر شیعیان عراق در حالی وارد فرایند انتخابات میشوند که فرادستی ایران در این کشور و ژئوپولتیک شیعه در خاورمیانه با افول روبهرو شدهاست.
هرگونه تضعیف بیشتر محور موسوم به مقاومت در منطقه، پویاییها و رقابتهای درونی چارچوب هماهنگی شیعیان – اصلیترین بلوک سیاسی شیعیان عراق – را تشدید میکند.
امری که احتمالاً منجر به قدرتیابی بیشتر سودانی و کاهش اثرگذاری نوری مالکی میشود. عراق پس از انتخابات بازتابی از تغییرات شگرف منطقه در دو سال گذشته را با خود خواهد داشت.
صلاحالدین خدیو
