گروهی از زنان در کابل با راه‌پیمایی اعتراضی خواستار احقاق «حقوق اساسی» شان شدند. در این اعتراض که امروز (شنبه، ۲۹ عقرب) برگزار شد، زنان معترض، شعارهای «ما حقوق اساسی خود را می‌خواهیم» و «ما عدالت می‌خواهیم!» سر دادند.
همچنین «آرزو کجاست» شعار دیگر زنان معترض در کابل بود.
آرزو، زنی است که مدعی بود در حوزه یازدهم کابل شکنجه شده و مورد آزار جنسی قرار گرفته‌است.
طالبان این ادعا را در نخست تکذیب کردند و سپس از زنی اعتراف گرفتند که می‌گوید، از سوی شوهرش مورد ضرب و شتم قرار گرفته‌بود؛ اما به‌خاطر ترتیب پرونده مهاجرت وانمود کرد که از سوی طالبان لت‌و‌کوب شده‌است. این زن در یک ویدیوی از قبل ضبط‌شده، ادعایش را مردود می‌خواند و از طالبان نیز معذرت خواسته‌است.
اما کاربران شبکه‌های اجتماعی می‌گویند، زنی که طالبان از او اعتراف گرفته‌اند، «آرزو» نیست. چهره آرزو در ویدئویی که ادعایش را مطرح کرده‌بود، پوشیده‌است و آثار ضرب‌و‌شتم نیز در بدنش دیده می‌شود.
معترضان نیز امروز گفتند که مدتی است از آرزو خبری نیست و کسی از او خبر ندارد.
اعتراضات زنان پس از آن آغاز شد که طالبان دستور بازگشایی مکاتب پسرانه را صادر کردند؛ اما به دختران گفتند منتظر بمانند. همچنین کارمندان مرد ادارت به کار خواسته شده‌اند؛ اما زنان کارمند خانه‌نشین اند.
وزارت داخله طالبان که از سوی سراج‌الدین حقانی اداره می‌شود، این‌گونه تظاهرات را «غیرقانونی» می‌داند.
این چندمین بار است که زنان در کابل راه‌پبمایی می‌کنند. پیش از این چندبار اعتراض‌ها از سوی طالبان به خشونت کشیده بود.
ابتدا اعتراضات زنان از هرات کلید خورد بعد از آن این روند در مزار آغاز شد و حالا در کابل هرازچندگاهی زنان برای موارد مختلف دست به اعتراض می‌زنند.
هرچند تا هنوز این اعتراضات هیج نتیجه‌ی ملموسی به همراه نداشته‌است. طالبان زنان از کار کردن در ادارات دولتی منع کرده‌اند و در دانشگاه‌ها هم محدودیت وضع کرده‌اند.
کشورهای خارجی بارها در باره حقوق خانم‌ها در افغانستان با طالبان گفتگو کرده‌اند.
زینب موحدی
