شورای وزیران دولت طالبان فیصله کرده اند که دانشگاه های خصوصی باید طبق سیاست های دولت طالبان عمل کنند.
ذبیح الله مجاهد؛ سخنگوی دولت طالبان گفته است که در جلسه شورای وزیران، به دانشگاه های خصوصی دستور داده شده است که برای معیاری سازی امور دانشگاه ها اقدامات جدی روی دست گرفته شود.
طالبان فیصله کرده اند تا فعالیت های دانشگاه ها ارزیابی شود و باید از هر نظر مطابق سیاست های «امارت اسلامی» باشند.
هنوز روشن نیست که سیاست های کلی دولت طالبان برای دانشگاهها چه است. شیوه تدریس، کتب درسی و موارد دیگر چگونه خواهد بود.
در گذشته طالبان سیاست های را برای دانشگاه های اعمال کرده بودند که هم برای کاربران شبکه های اجتماعی مایه طنز و برای دانشجویان هم نگرانی های را در در پی داشت.
در برخی از دانشگاه ها، میان دانشجویان دختر و پسر به دستور طالبان پرده حائل «شرعی» کشیده است.
برای خیلی سوال خلق شده است که جدا سازی دختران دانشجو از پسران در محیط دانشگاه چه پیامدی در پی خواهد داشت و آیا سنت و شریعت چنین حکم می کند؟
احمد توکلی استاد دانشگاه و دانش وآموخته حوزه و علوم دینی میگوید: در آموزش های مدرن امروزی جدا سازی دانشجویان دختر از پسر، چیزی «مضحک» است. در اسلامی ترین کشورهای جهان چنین قوانینی اعمال نمی شود.
به گفته آقای توکلی، اعمال قوانین سختگیرانه در محیط اکادمیک روحیه دانشجویان را آسیب می زند و ما را از معیارهای تحصیلی مدرن باز می دارد.
پرده حائل یعنی چه؟
جداسازی دانشجویان دختر از پسر در صنوف درسی فقط بخشی از سیاست های دولت طالبان است. طالبان هنوز در مورد رفتن دختران بالای صنف شش به مکاتب هم اختلاف نظر دارند و هنوز مکاتب دخترانه بازگشایی نشده است.
مریم دانشجوی سال سوم خبرنگاری می گوید از این تصمیم طالبان شوکه شده است. او میگوید وقتی میان دختران و پسران دانشجو پرده کشیدهاند، در محوطه دانشگاه و ساعت تفریح چه قانونی را اعمال میکنند.
مریم می گوید: ما انتظار داشتیم چنین قوانینی را اجرا کنند ولی این کار با هیچ معیار و سنجشی قابل درک نیست.
مریم می گوید: «ما در فضای دانشگاه با پسران حرف می زنیم کتاب رد و بدل می کنیم چه معنی می دهد وقتی در صنف بین مان پرده بکشند».
اکثر دانشجویان دانشگاهای خصوصی کابل در تایم شبانه بصورت مشترک(دختران و پسران) موتر حمله دارند. موارد این چنینی در میان دانشجویان دختر و پسر فراوان است که بدون «پرده شرعی» با هم صحبت میکنند و همدیگر را میبیند.
مصطفی احمدی دانشجوی سال چهارم حقوق، معتقد است در اسلام، حقوق زن و مرد یکی است و اعمال چنین قوانینی حقوق مساویانه دو طرف سلب می شود.
مصطفی میگوید: دختران و پسران صنف ما چهار سال زیر یک سقف درس خواندند حالا در پایان درس ها ما را با پرده جدا کردند. بجای این وضع این قوانین، به مشکلات مهم تری رسیدگی کنند. کیفیت درسها و امکانات بهتری را برای دانشجویان و استاتید مهیا کنند.
به گفته مصطفی: ما در محیط کار و درس و فضای دانشگاه با هم بحث و نظر داریم. این قوانین ما را با دیگر جهان متمایز میکند.
پرده «شرعی» طالبان فقط یکی از چند «معیار»ی است که از سوی طالبان گفته شده است باید دانشگاه ها به آن خود را تطابق دهند. هنوز روش نیست چه قوانین دیگری برای دانشجویان و دانشگاه های خصوصی در حال طرح است.
ترک تحصیل
در این میان کسانی هم هستند که به دلیل قوانین سختگیرانه و تشدید سختگیری ها از ادامه تحصیل دست کشیدند.
مهاجرت، جنگ، شرایط بد اقتصادی و اکنون جدا سازی دختران از پسران و موارد دیگری که هنوز روشن نیست، بسیاری را از ادامه تحصیل بازداشته است.
نفسیه امرخیل، محصل سال سوم ادبیات و کارمند دولتی که با روی کار آمدن طالبان کارش را از دست داده است اکنون تمایلی برای ادامه تحصیل هم ندارد.
نفسیه میگوید: درس میخوانیم که مصدر خدمت قرار بگیریم و در رشد جامعه نقش داشته باشیم وقتی اول کارات ر از تو میگیرند ادامه تحصیل به چه درد میخورد.
نفسیه میگوید آینده روشنی در انتظار من و دختران افغان نیست. بخاطر همین من برای ادامه تحصیل دیگر رغبتی ندارم.
نفسیه میگوید من و دو همکار دیگرم که کار مان را گرفتند تصمیم گرفتیم دانشگاه هم نرویم. معلوم نیست در فضای دانشگاه چه خواهد گذشت.
اکنون ورق قانون سختگیرانه روی میز طالبان است. به میزان که به حضور زنان در جامعه و محیط تحصیلی سخت گرفته شود فیلترهای به رسمیت شناختن طالبان هم بیشتر میشود.
عبید هاشمی