سال‌ها پیش مردِ کاکه‌ای در شهر کهنه‌ی کابل زندگی می‌کرد، به‌نام راز محمد مشهور به “رازو” که پیشه‌ی شریف سلمانی داشت. کاکه رازو همیشه پیراهن و تنبان پاک و آراسته می‌پوشید و در آزاده‌گی، دلیری و پراک‌گویی (کنایه‌گویی) سرآمد دوران بود. کابل ۲۴: نترس و بی‌باک بود. موسیقی را سخت.
هان هه جین برای مخاطبان افغانستان با نام «سوسانو» شناخته می‌شود؛ یعنی همان نقشی که او در سریال ماندگار و پرمخاطب «جومونگ» بازی کرد، اما هه جین بازیگر با استعدادی است که نقش‌آفرینی‌های ارزشمند دیگری نیز داشته است. در اینجا فهرستی از بهترین سریال‌های او را ملاحظه می‌کنید. هان هه.
فیلمسازی مثل لوکا گوادانینو در دسته‌بندی خیلی خاصی قرار می‌گیرد: نه اصرار دارد خودش را مؤلف نشان دهد و با پی‌گیری مؤلفه‌هایی یکسان تماشاگر را به دنبال‌کردن آن مؤلفه‌ها وادار کند، نه می‌شود به تکرار بعضی تم‌ها و بعضی الگوهای سبکی در آثارش توجه نکرد. نه می‌خواهد به فیلمساز جریان.
این ماجرا به‌سال‌های دور و درازی در پل‌خمری بر می‌گردد؛ شهری که آن سال‌ها درختانِ اکاسی و سنجدش عطرِ دل انگیزی در “باغِ قهوه‌خانه” پخش می‌کردند و مجنونِ بیدهای لبِ نهرش حسِ لب‌ریز از نشاط به آدم می‌دادند. آن سال‌ها مردی در پل‌خمری می‌زیست، مشهور به “رحمانِ کُلنگک” که بی‌سوادان.
لیلی دختر حاجی بزاز در قشنگی میانِ دختران کوچه‌ی ما جوره نداشت. چشمانِ سُرمه کشیده، قدِ بلند و ابروانِ درشت و به‌هم پیوسته‌اش دل از دل‌خانه‌ی آدم می‌ربود. کابل ۲۴: بیش‌تر پیراهن و چادر سرخِ چرمه‌دوزی می‌پوشید و عصرهای تابستان با یک خواهر و برادر کوچکش در دکانی که در.
فلسطین شاعری داشت به نام «معین بسیسو» که قصد معرفی او را ندارم؛ اما در خلق تصاویر شاعرانه و درهم‌تنیدگی نمادها در فرآیند شعر اعجوبه‌ای است و جایزه‌های معتبری هم در جشنواره‌های شعر نصیبش شده که بگذریم. یک شعر معروف دارد به نام: «سفر» از همه‌ی عناصر و نمادهای سفر.
مولانا مانند آفتاب به بدور خود می‌چرخید اشعاری را زمزمه می‌کرد. نورعشق اش مریدان اش را هم به حرکت و گردش درآورده بود و مانند سیارات نظام شمس هم بگرد خود می‌چرخیدند و هم بگرد آفتاب خود. صدای موسیقی و نغمه‌های دلنشین، فضا را پر کرده بود و شور و.
سالهای آخر زندگی ریموند چندلر غم‌انگیز بود. پس از مرگ همسرش، او در برزخی مهیب گرفتار آمد و بطری ودکا همراه اصلی‌ش شد. او دیگر فقط نامه می‌نوشت، آن هم به کسانی که به ندرت می‌دیدشان. او نامه‌ای تند هم به هیچکاک نوشت و بر او بابت حواشی نگارش فیلمنامه‌ی.
بشر برای سالهای بسیار طولانی می‌پنداشت که زبان ابزار و وسیله‌ای برای انتقال معناست. این باور نادرست البته هنوز که هنوز است در میان مردمان زیادی یک اصل پذیرفته شده و بدیهی تلقی می‌شود. کابل ۲۴: سوسور، زبان شناس سوئیسی نخستین کسی بود که این نظریه ی متداول و پذیرفته.
در فیلم و روایت خانواده مشخص می‌شود که دختران در خانه‌ای پرآشوب بزرگ شدند. پدر خانواده عمدتا غائب بود و بیش از حد مشروبات الکلی می‌نوشید. مادر خانواده نیز سخت گیر و خشن بود. حمرونی در فیلم بر حفظ پاکدامنی دختران اش تا پیش از ازدواج متمرکز است. او به.
محمد رسول‌اف، فیلمساز ۵۱ ساله ایرانی، روز شنبه ۲۵ مه (۵ خرداد) برای فیلم «دانه انجیر معابد» جایزه ویژه هیات داوران جشنواره کن را دریافت کرد. در مراسم اختتامیه هفتاد و هفتمین دوره جشنواره کن که در شهر ساحلی کن فرانسه برگزار شد، جایزه نخل طلایی نیز به فیلم «آنورا».
تفاوت عمده ی شعر و نا شعر (نثر) در این است که شعر از جنس آگاهی نیست. شعر هنر چه گفتن نیست، هنر چگونه گفتن است. وقتی شعر حافظ می‌خوانیم، به دنبال این نیستیم تا بدانیم که حافظ چه گفته است. شاید نتوان دو مفسر و یا حتی دو خواننده‌ی.
