معنا در زندگی ما انسان‌ها چه نقشی ایفا می‌کند؟ آیا معنا صرفا از آن رو اهمیت دارد که موجود بشری را از حیوانات و سایر موجودات جدا می‌کند؟ در کدام برهه‌های تاریخی آدمی با ورطه هولناک بی‌معنایی رو در رو شده و آیا توانسته چشم در چشم آن بدوزد و یا اینکه در پی راه‌های گریز از مسیر ایدئولوژیک آن بوده است؟
کابل ۲۴: در کتاب حاضر، ویلیام پامرلو برخلاف سارتر (در دوره اگزیستانسیالیستی کارش) از یاد نمی‌برد که وجه اجتماعی و جمعی این بی‌معنایی و در نتیجه تاثیر جامعه بر سوژه‌های انسانی را در نظر بگیرد؛ و از همین رو خواندن کتاب حاضر در این روزها می‌تواند برای ما ایرانی‌ها معنادار باشد.
کتاب “سینمای اگزیستانسیالیستی” با کاوش در رابطه بین سینما و اگزیستانسیالیسم، شرح بسیار دقیقی از ارتباط میان سینما و این فلسفه هستی‌شناسانه ارائه می‌دهد.
از نظر توانایی متقابل میان سینما و فلسفه در توصیف وضعیت انسانی، این کتاب تجزیه و تحلیل‌هایی عالی ارائه می‌دهد.
ترکیبی از تجزیه و تحلیل موضوعاتی در فلسفه فیلم با کاوش در مضامین خاص اگزیستانسیالیستی بیان‌شده در فیلم‌های فلینی، برگمان و وودی آلن و دیگران.
ویلیام سی پامرلو دانشیار گروه فلسفه دانشگاه پیتسبورگ در گرینسبورگ ایالات متحده است. وی در زمینه‌های فلسفه فیلم، اگزیستانسیالیسم و فلسفه اجتماعی مقالات متعددی را منتشر کرده است.
اساس ارتباط میان فلسفه با یک امر هنری می‌تواند برای خوانندگان جذاب باشد. آیا یک فیلم می‌تواند به کمک زبان تصاویر روایتگر مضامینی باشد که ذاتا فلسفی هستند؟ آیا سینما پتانسیل این فلسفه‌ورزی را دارد؟
