(رسوایی فلسفه این نیست که چنین برهانی[بر واقعیت جهان] هنوز یافت نشده است. رسوایی فلسفه این است که توقع چنین برهانی می‌رود، و برای یافتن آن بارهای بار کوشش شده است). مارتین هایدگر /هستی و زمان _ قسمت اول: اغلب زمانی که تفسیر و تأویل می‌کنیم چیز دیگری حتما برای.

«شکل‌زندگی» طرحواره‌‌یی از پاره‌های متناقض، متضاد و نامنتظم از روابط پیچیده‌ی انسانی ِما با خود، دیگران و تمامیتِ جهان است. «شکل زندگی» روابط و نسبت‌هایی است که از همان بدو تولد، الگوهای زندگیِ‌ غیرقابل تبیینی را به ما تحمیل می‌کند. روابطی که روزگاری سنگ بنای تولید معناها و باورهای موجود.

آیا بین خانه‌ها، خیابان‌ها و ریخت و تمدن یک شهر، با تفکر، احساس و باورهای ساکنان آن، ارتباط و تعامل وجود دارد؟ کدام یک به دیگری شکل داده‌اند؟ چه قبول داشته باشیم که «خانه» به نحوه‌ی وجودِ ما، هویت و موجودیت می‌بخشد یا عکسِ آن را بپذیریم و چه بگوییم.

ژاک لکان، روانپزشک و روانکاوی است که در زمره موثرترین متفکران بر فلسفه جدید به ویژه در فرانسه جای می‌گیرد. او‌در حال بسط و شرح دیدگاه خود است اما این سخنان بر یکی از مستمعین گران می‌آید شاید بنا بر همان منطق راسل ‎که می‌گوید: کابل ۲۴: «گزارش فردی با.

فلسفه‌ورزی عجیب‌ترین کار ما در این جهان است. بعد از ۲۵۰۰ سال نه توانسته‌ایم مسائل سنتی فلسفی مثل وجود و عدم، وحدت و کثرت و غیره را حل کنیم و نه مسائل انسانیِ اگزیستانسیالیستی دوران مدرن مثل؛ آزادی، تنهایی، مرگ، اضطراب و…را! کابل۲۴: چرا فلسفه تمام نمی‌شود؟ چرا هنوز هم.

گذشته و آینده مدام سراغ ما می‌آید که فلان‌وقت و فلان‌جا، فلان کار را خواهم کرد که قبلا باید انجام می‌دادم و نداده‌ام. همین، زندگی ما را از شکل طبیعیِ‌اش در«لحظه»، بیرون می‌اندازد و به حالتِ تصنعیِ «انتظار» درمی‌آورد: بی‌شکل، دندانه و دندانه و ناکامل. عادت به این زندگی یعنی.

همه‌ی ما مشتاقِ «فلسفه» و «قصه‌» هستیم. این میل و اشتیاق طوری در سرشت ما حک شده که به آن توجه نمی‌کنیم و آن را نمی‌بینیم؛ چون حتی دیدنِ ظاهر خودمان، چه در خواب و چه بیداری، همیشه دشوار بوده و بدون آینه و آب، غیرممکن. کابل۲۴: از یک لحاظ،.